8 jaar geleden
Stage psychiatrie: de rol van opvoeding
Welke rol speelt opvoeding in je latere functioneren? Kijkje in de psychiatrie!
Momenteel zit ik midden in mijn co-schap psychiatrie. Allerlei verschillende ziektebeelden passeren de revue; psychose, depressie of angststoornissen. Deze zijn op zich al razend interessant, maar de rol die opvoeding hierbij speelt, fascineert me nog het meest.
Als je je wat meer gaat verdiepen in de mensen die in de psychiatrie terecht komen, valt al snel op dat de meeste niet zo'n hecht 'stamgezin' hadden. Vader was alcoholist, moeder was na de scheiding niet meer in beeld of broer had een ernstige ziekte die alle aandacht opeiste. In de hechting is er dan al vanalles misgegaan. Voor een jong kind is de impact hiervan heel groot.
Wist je bijvoorbeeld dat angst in de amydala (een gebied in de hersenen) gereguleerd wordt? En dat dit tot het 3e levensjaar sterk te beïnvloeden is? Als een kind bijvoorbeeld verwaarloosd wordt en geen liefde krijgt, wordt de amygdala 'negatief geijkt' en ben je dus gevoeliger voor angst. Krijgt een kind in zijn eerste jaren veel liefde en warmte, dan wordt de amygdala anders ingesteld en zul je niet zo snel last krijgen van een angststoornis in je volwassen leven. Na deze leeftijd is het ook zeer moeilijk om dit weer op een normaal niveau te krijgen.
Veel mensen die ik hier tegenkom, zijn als kind misbruikt, verwaarloosd of gepest of hebben nooit hun emoties kunnen delen met hun ouders. Dat heeft natuurlijk ook zo zijn uitwerking. Een deel hiervan heeft een persoonlijkheidsstoornis, anderen raken bijvoorbeeld verslaafd aan drank, drugs of andere middelen.
Zo zie je maar wat voor een grote rol je als ouder hebt bij het verdere functioneren van je kind. Hoewel het natuurlijk ook weer niet zo zwart/wit is dat je met een fijne, liefdevolle jeugd geen depressie of psychose kunt krijgen. Psychoses zijn vaak drugs induced; uitgelokt door het nuttigen van (soft)drugs. En een post traumatisch stress syndroom kan ook iedereen overkomen na een heftige gebeurtenis/situatie, hoe fijn je jeugd ook was en hoe goed je ouders en omgeving ook voor je zorgden.
Maar dan nog: wees lief voor je kindje(s), mama's! ;)
Yvette1407
Het ligt ook wel redelijk voor de hand, maar ik wist zelf ook van te voren niet precies hoe het zat. Veelal is het inderdaad verwaarlozing op wat voor manier dan ook. Als je je best doet, kom je vast al een heel eind ;)
Henrike Laning
Interessant. Het ligt wel voor de hand dat psychische problemen eerder voorkomen als je geen fijne jeugd hebt gehad. Ik denk alleen dat het bij heel veel mensen minder duidelijk is dat ze geen fijne jeugd hebben gehad of iets hebben gemist in hun kindertijd. Vaak heeft dat niks te maken met misbruik of mishandeling, maar hebben ouders onbewust steken laten vallen. Het is ook wel moeilijk om als ouder altijd bewust en verantwoord op te voeden. Maar ik doe in elk geval heel erg mijn best, want ik wil gewoon mijn kind gelukkig zien. :)
Anoniem
handig dit!!