8 jaar geleden
Spreken over gewicht leidt tot overgewicht
Gewicht, een issue waar veel moeders zich mee bezig houden. Maar met je kind praten over zijn:haar gewicht, kan van negatieve invloed zijn.
Een groot onderzoek uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Liverpool en Florida State University College of Medicine, wijst uit dat spreken over het gewicht of overgewicht met een kind, kan leiden tot een toename in gewicht. Wanneer een kind gewezen word op zijn of haar gewicht of overgewicht, kan dit leiden tot overgewicht. Zelfs wanneer dit in de eerste instantie geen probleem is.
Het lijkt erop dat een focus van jongs af aan op het gewicht van een kind, dit negatieve effect met zich meebrengt gedurende de hele jeugd. De reden waarom is nog niet onderzocht, maar men denkt dat kinderen geen zin meer hebben in een gezonde leefstijl wanneer er een focus ligt op gewicht.
Ik kan mij hier wel in vinden. Als ouders er veel mee bezig zijn, ongeacht of er sprake is van overgewicht, heb je het automatisch ook over de mogelijkheid tot een ongezond leven. Soms is dit verkapt, maar dat gebeurd wel. En aangezien een ongezond leven voor de meesten een aantrekkelijker alternatief is, word hier sneller naar gegrepen. Het is voor kinderen heel lastig om de consequenties op lange termijn vast te leggen van verkeerd gedrag, dus om er anders over na te gaan denken is voor een kind bijna onmogelijk.
Een beter alternatief kan zijn om een gezonde levensstijl te zien als iets normaal. En hoewel dit het ook is, is het vaak voor ouders met een ongezonde levensstijl lastig om dit zo uit te dragen. Wanneer een kind het heel normaal vind om bepaalde gezonde richtlijnen te volgen, zal een gezonde levensstijl misschien ook eerder worden aangenomen.
Praat dus niet te vaak met je kind over zijn of haar gewicht. Sowieso denk ik dat gewicht voor kinderen vrij lang een ongrijpbaar concept blijft. Welk kind snapt nu dat téveel gewicht 'fout' is? Het kan namelijk ook betekenen dat je groter aan het worden bent. Probeer dus meer de focus te leggen op een gezond leven, maar op een ongedwongen manier.
Anoniem
Hoera, bedankt voor je stuk! Ik word zo moe van de obsessie van voedsel tegenwoordig. Ik let er alleen op dat mijn zoontje genoeg fruit krijgt maar daar houdt het ook bij op. Wij zijn niet echt goede eters. Ik heb darmproblemen waardoor ik weinig eet. Ik geef ons zoontje 3x per dag een maaltijd. Hij houdt niet van patat of pannenkoeken, dus dat scheelt. Hij is gek op brood, dus eet hij dat 's ochtends en 's middags met gemak en hij vraagt om kiwi's en aardbeien omdat hij dat zo lekker vindt. Snoep hebben we wel in huis maar ik vergeet het altijd. Zodoende dat ons zoontje ook weinig om snoep vraagt. En als hij het dan wel eens vraagt, dan krijgt hij het ook. 's Avonds eet ik dan wel de maaltijd mee. En dat is meestal met de 3 ingrediënten groente, vlees en aardappelen of pasta. Chips of tussendoortjes kennen we wel maar wederom denk ik er niet aan, dus zoonlief ook niet. Ideaal. Geen gedoe om gewicht of calorieën, gewoon normaal.
Henrike Laning
Ik praat nooit over gewicht met Dunya. Ook helemaal niet nodig. Maar van de week zei ze ineens: "Vind je me dik?" Ik gaf een verontwaardigde kreet: "Nee, natuurlijk niet!" Ze keek nog eens kritisch naar zichzelf en zei: "Ik wel!" En toen dacht ik potverdrie, al dat gezeur over gezond eten, geen zoete dranken, alleen water drinken, enz., dat werkt dit gewoon in de hand. Ze krijgt het toch mee, op het Jeugdjournaal, op straat, op school.... Dunya is eerder te mager dan te dik, maar volgens mij is ze perfect. Ik weet niet eens hoeveel ze weegt. Dus zeg ik tegen haar: "Kijk naar mij, dan pas ben je dik!" En dan ligt ze in een deuk. Want ze weet dat ik gelijk heb.