Praten, Praten,Praten PTSS

Als hulpverlener maak je bepaalde situaties mee die een emmer kunnen doen overlopen, 

Maar niet alleen als hulpverlener, iedereen weet dat bepaalde situaties die je in het dagelijkse leven meemaakt een druppel in de wel bekende emmer laat vallen.

Ik ben niet een prater maar hier door zijn er veel leermomenten geboren!

Ook ik heb in mijn jeugd genoeg mee gemaakt waardoor de emmer blijkbaar al best wel tot een randje was gekomen, een brand waarbij ik vriendinnen heb verloren(klasgenootjes verbrand) mijn vader die daar als hulpverlener(ook brandweerman) gedaan heeft wat kon gebroken thuis is gekomen en nooit meer hetzelfde is geworden, mede ook doordat mijn moeder ernstig ziek werd en hij dat niet kon handelen, de periode die daarna kwam is voor ons vreselijk geweest, tot wij gingen verhuizen en ik bij de brandweer ging en een stabiel leven kreeg, een schat van een vriend en zonnetje van een zoon en huisje boompje beestje.

Tot op een oefenavond 2 jaar geleden een doodnormale oefenavond bij de brandweer ging over slachtofferbehandeling met brandwonden, er werden filmpjes getoond foto's laten zien, en ik begon te zweten te trillen hartkloppingen en klapte dicht.

Voelde me niet goed worden en heb de oefenavond stil uitgezeten, eenmaal toen het afgelopen was ben ik gauw naar beneden gegaan waar mijn vriend al op mij wachtte die een andere oefening had gehad, we lopen naar buiten en de deur van de kazerne valt achter ons dicht en ik begin weer te trillen en daar komen de waterlanders, ik zak volledig in elkaar en vertel mijn vriend wat er gebeurt is, we komen samen tot de conclusie dat dit het dus is, de emmer is vol......

Ik weet dat ik dit niet alleen kan en stuur een mailtje naar onze teamleider die het gelijk oppakt en een gesprek de dag erna samen met iemand van het ondersteuningsteam laat het balletje rollen.

Ik ga moet een vragenlijst invullen en krijg eerste gesprekken met mensen die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van hulpverleners met jawel PTSS ik krijg gelijk een stempel.

Waarvan ik dacht dat krijg je alleen na heel veel heftige incidenten of soldaten die uit een oorlogsgebied komen, maar nee ik had die stempel en nu gaan we er aan werken waar het nu echt vandaan komt, het wordt EMDR therapie, een therapie waarbij ze situaties oproepen waar jou trigger zit en die doormiddel van klik licht of bewegingen terugplaatsen naar het lange termijn geheugen. ik doe het nu even beknopt uitleggen op internet is veel meer te vinden en uitgebreider mochten jullie daar meer van willen weten.

Het bleek bij mij dieper te zitten dan de incidenten waarvan ik dacht wat de triggers waren. 

De periode van de therapie waren voor ons als gezin heel erg zwaar, en toen ben ik er ook achter gekomen dat kinderen alles voelen, als ik ging snauwen werd mijn zoontje dwars, was ik erg verdrietig was hij dat ook, had ik een therapie sessie gehad en was ik erg moe dan kwam hij met me knuffelen, had ik een onrustige nacht had hij die ook.

Hij is dat ene dat mij er zo doorheen getrokken heeft zonder mijn zoontje (en mijn partner) had ik het niet gered, Mijn zoontje is een menselijke spiegel, als ik merk dat ik enigszins ook een terugval dreig te krijgen kan ik dat ook aan hem merken.

Ik praatte nooit over mijn verleden en doe dit dan ook niet graag, maar toevallig vorige week kwam het ter sprake op een cursus die ik volg, en daar zat ik in het midden van de klas mijn verhaal te vertellen ik heb zitten trillen en het water liep me van mijn handen af maar ik heb het gedaan en het luchtte op!

Nu heeft het mij zoveel sterker gemaakt, ik kan hiermee andere hulpverleners helpen en steunen. en de heftige incidenten die wij nu nog meemaken kan ik veel sneller een plekje geven in de emmer,