Picture perfect? Yeah right..

Als ik Facebook check is het tegenwoordig altijd hetzelfde liedje.. wauw.. mooie foto's van kinderen met smetteloze kleren, selfies met een lekkere filter, bijna geen rimpels, fit mama's, blije kinderen, blije mama's en papa's, die alleen maar leuke dingen doen met hun altijd-blije kroost, slapende baby's, lachende baby's ,Anne geddes-baby's..

Ik word er bijna misselijk van. Dat gekwijl.. reality check:

Kinderen doen niet altijd, of bijna nooit, wat je wilt. Mijn baby huilt weleens. Omdat ie het gewoon zat is. Moe is, en nog een fles moet voordat ie z'n mandje in kan. Hij spuugt soms z'n groente uit, kotst soms over me heen of heeft geen zin om te lachen. En dat terwijl ik een super lieve baby heb. 

Mijn peuter wil weleens niet eten, wil vaak geen fruit eten. Luistert soms niet en trekt z'n eigen plan. Er gaan daarom vaak discussies vooraf aan het groente en fruit eten en ja soms wordt er gehuild. (Uiteindelijk luistert ie wel, of kiest ie zelf toch voor het eten omdat z'n andere optie een minder leuke consequentie is).

Soms zit ie onder het snot. Soms doet ie gemeen tegen me. Soms ben ik eindeloos bezig om hem zover te krijgen dat hij zelf naar de wc loopt, of z'n schoenen uit de gang haalt of z'n jas opruimt. Soms wil ie niet naar bed.

Soms worden ze s nachts om beurten een paar keer wakker.

Soms duurt het eindeloos voordat hij z'n ontbijt op heeft. Soms als we gezellig weg willen, loopt het niet omdat we eindeloos bezig zijn om weg te gaan en 1 van 2 zich vervolgens niet gedraagt of gewoon verdrietig is of honger heeft. 

En dat terwijl ik de allerliefste kindjes van de wereld heb, en een peuter die, voor een peuter, best heel gehoorzaam is, zich goed kan uiten en weinig onredelijke driftbuien heeft.

Soms vind ik het gekmakend druk, heb ik de hele dag nog geen 5 minuten voor mezelf. Vraag ik me af of ik de enige ben die dat vind. Soms is het een ontplofte bende in m'n huis. Soms kom ik er niet aan toe om te stofzuigen of op te ruimen. Dan moet ik s avonds nog aan het werk of in t weekend. En elke avond ben ik na het eten en nadat ze eindelijk op bed liggen, gesloopt. Geen zin meer in hobby's, plof ik alleen maar op de bank en wil ik alleen maar  Netflixen. Of ik ben ongesteld of ik baal van m'n buik die nog niet strak is 7 maanden na bevalling.

En dat terwijl ik mama-zijn het fijnste, mooiste, liefste cadeau vind dat ik ooit gekregen heb. Mijn hart loopt over van liefde, het vervult me helemaal. En terwijl ik de liefste man ooit heb, die kookt s avonds en de boodschappen doet.

Ik ben heel erg gelukkig met mijn leven en m'n prachtige gezin. Maar het is niet perfect. En ik houd ervan!