7 jaar geleden
Peuter pubertijd. Bijna 2 en ik zeg...
Bijna 2, en echt werkelijk waar.. Alles is duidelijk NEE. Voordat ik kinderen had, dacht ik er zo makkelijk over!
Voordat ik moeder was, had ik duidelijk mijn mening klaar. Ik keek naar moeders en hoe zij hun kind opvoeden. Met de ene moeder was ik het eens, een andere moeder haar opvoeding keurde ik af. Je kind niet willen eten? Jammer dan, je krijgt vanzelf wel honger, maar dan ook geen snoep en koek!
Nu heb ik er 1 van bijna 2 jaar. Alles is momenteel een dikke duidelijke NEE. Moet ik om iets lachen; NEE mama niet lachen! Kijk ik haar liefkozend aan met een mini lachje op mijn gezicht; NEE! Laten we zeggen dat ze een zeer duidelijke eigen mening heeft en ook voet bij stuk houdt. Helaas geldt dit ook met eten.
Als het eten klaar is, zit ze als eerst aan tafel. " ETEN!!!!" Alsof ze nooit wat krijgt en enorme honger heeft. Eenmaal aan tafel, " NEEEE!!!" Ze proeft niet, ze eet niet. Van alles uit de kast halen om haar toch een hapje te laten eten, maar nee is echt nee bij haar. (Koppig kindje, misschien heeft ze dat van haar moeder?!)
"Niet teveel aandacht aan geven, het is een fase, het gaat vanzelf over." Wellicht een opmerking die bij vele onder ons bekend is? En tuurlijk laat ik het even doen. Het zal wel over gaan. Maar het is een volhouder. Inmiddels maar weer peutermelk gekocht (komt ze in ieder geval aan haar vitamines en mineralen).
We zijn lekker aan het spelen, en onze dame loopt naar de snoepla; " mama, koekje!" "Koekje?? Je kon toch je eten niet op? Dan ook geen koekje." Ze kijkt me met haar grote ogen aan " eentje?!" " goed schat, eentje." Gelukkig heb ik een fruitkick in huis (klinkt nog enigszins gezond) en geef het haar, heeft ze in ieder geval iets binnen... Sommige moeders moeten me is zien. Ze zullen wel denken; " niet willen eten? Jammer dan, je krijgt vanzelf wel honger, maar dan ook geen snoep of koek!" Nu ben ik zelf zo'n moeder die het wel doet.
Altijd makkelijk praten als het over een ander gaat, tot het bij je eigen is...
Ach ja, lang leve de peuter pubertijd. Die periode gaat weer over en maakt tzt plaats voor de pubertijd. Wat hebben we dan weer om ons druk over te maken. Het gezegde zal wel kloppen; " kleine kindjes, kleine problemen, grote kindjes...." JUIST, grote problemen. De tijd zal het ons leren. Tot die tijd oordeel ik niet meer over een ander!