Opa is de beste van de wereld

Mijn vader is altijd iemand geweest die goed met kinderen om kon gaan. Al onze vriendjes ( die van mij en mijn broer) waren al dol op hem.

Waar kinderen die mij niet kennen vaak achter hun ouders kruipen, daar komen ze op mijn vader af rennen. Met kraamvisite huilt de desbetreffende baby altijd zodra hij of zij aan mij word gegeven, ook daar heeft mijn vader weinig last van. Gaan we naar de speeltuin dan heeft mijn vader zo een heleboel kinderen om zich heen, hij is bijna een attractie voor ze.

Mijn vader kan gek met met mijn piraten doen, ze verwennen en ze mogen bijna alles als ze bij opa en oma zijn! Een waar speelparadijs.

Dit is natuurlijk geweldig, en ik geniet hoe leuk ze het vinden om naar opa en oma te gaan. Geregeld komen ze s morgens al met hun schoenen in de hand op me af, "naar opa en oma toe?" 

Daarom voelt het bijna bezwaarlijk als ik voor mijn gevoel toch weer wat te zeuren heb. 

Opa is erg makkelijk als het gaat om hun veiligheid. Ze zijn met zijn tweeën en dat vergt toch wel wat opletten. Toch laat hij ze rustig los lopen op de stoep, rondrennen in een buffet restaurant, klimmen op onstabiele bouwwerken, of gaat hij telefoneren binnen als hun buiten zijn. 

Ik merk dat ik daar steeds meer moeite mee krijg, vooral als ik ze de weg over zie steken waarbij één aan de hand van opa loopt en de andere er ergens achteraan loopt.

Als ik er wat van zeg vind hij dat ik overdreven beschermend ben, en krijg ik te horen dat ik toch ook groot ben geworden. En ja dat klopt, maar ik heb ook regelmatig in het ziekenhuis gelegen als kind. 

Ik geef hiervan niet mijn ouders de schuld, ik was nogal een wildebras.

Maar dat zijn mijn jongens dus ook.... 

Nu durf ik ze bijna niet alleen bij opa te laten, alleen als ik weet oma is er ook. Toch voel ik me daar schuldig over.

Mijn man is nog een stukje erger, die zegt nu regelmatig "als ze wat overkomt vergeef ik hem dat nooit"

Ik vind het zo lastig, vooral omdat mijn vader niet de ernst er van in ziet...

Dussss overdrijven wij nou, of zal ik toch duidelijker tegen mijn vader moeten worden en zeggen dat hij pas weer alleen met ze mag zijn, als ik zeker weet dat hij ze echt in de gaten houd???