Onzekere mama en man neemt twijfels niet weg...
Laatst ben ik ontploft, Jaxx had een lastige dag en ik trok het niet. Mijn man moest ingrijpen en nam de situatie over.
En sinds dien doet hij dat steeds vaker... Terwijl ik echt niet meer ontploft ben sinds die bewuste keer.
Roland was thuis toen het gebeurde en liet me afkoelen. Perfect op dat moment en ben ik hem ook echt dankbaar voor. Maar ook ben ik door die keer onzeker geworden. Of ik wel een goede moeder ben en of ik het allemaal wel aankan. Roland lijkt zo veel meer relaxt met de kids.
Laatst heb ik mijn onzekerheid uitgesproken naar Roland toe. Hij luisterde aandachtig en begreep me wel. Uhm, begrijpen? Ik hoopte juist dat hij me een boost zou geven?! En mijn onzekerheid weg zou nemen! Of is dat teveel gevraagd?
Sterker nog, sinds dien neemt hij het steeds vaker over. Bijvoorbeeld gisterenavond: Bess was ons aan het uittesten. Dat doet ze erg vaak en kan soms irritant zijn. Ze weet heel goed dat ze niet in het hoekje naast de tuindeuren mag komen. Daar ligt namelijk de router en een heel stekkerblok. No-go area voor kleine peuterhandjes dus.
Bess liep steeds richting de hoek en keek me aan. Dan riep ik ''Nee Bess, dat mag niet''... Zo ging het een tijdje. Roland en Jaxx waren boven bezig met badje en pyjama aantrekken. Toen Bess weer een poging deed om het hoekje te ontdekken riep ik wat harder (maar niet overdreven): ''Bess, nee! Mama zegt nee, weg uit die hoek meisje''...
Boem boem boem... Roland komt met Jaxx op zijn arm de trap afgestormd. Zet Jaxx op het kleed en pakt Bess vast. Hij legt met een rustige stem uit dat die hoek niet voor kleine meisjes is, en dat het gevaarlijk is om daar te spelen.
Vervolgens neemt hij haar mee naar boven om ook badje-pyjama ritueel te doen.
Ik zat met mijn mond vol tanden.. Hij heeft de situatie compleet overgenomen! Zonder mij ook maar 1 seconde aan te kijken of te overleggen. Meestal doe ik namelijk Bess in bad bijvoorbeeld.
Nadat alle drukte voorbij was (kids op bed), kaartte ik het aan: legde de situatie uit. maar herkenning kreeg ik niet. Het was goed bedoeld en ik moest er niets achter zoeken.
Sinds mijn uitbarsting komen dit soort situaties steeds meer voor. Het lijkt of Roland me niet meer helemaal vertrouwt met de kids. Dit maakt me zo verdrietig!
Anoniem
Hoii, Wat vervelend voor je dat je zo'n gevoel hebt, en dat je je soms niet begrepen voelt.. Toch zou ik met je man aan tafel gaan zitten en een goed gesprek voeren zodat jullie op een lijn kunnen zitten. Het is soms niet verkeerd als je man ingrijpt absoluut, maar dan moet ie dat wel op een goeie timing doen. En ik snap onwijs je onzekerheid en dat je vind dat je een slechte moeder ben, nee dat is niet zo, niemand is een perfecte moeder dat ben ik ook niet, maar ik weet wel dat je van die dingen kan leren. Weet niet hoe oud je dochtertje is? Wees consequent als ze iets doet, zorg er voor dat je op knie hoogte gaat zitten en vertel haar wat ze niet mag doen, en als ze toch niet wil luisteren, zet haar op de time out stoel voor 3min ( ook al is ze 4 of 5) dit is lang zat, 3min time out is ook stil zijn en niet huilen, het is misschien hard maar misschien werkt het wel, en zolang ze blijft huilen moet ze 3 min stil geweest zijn, en werk met beloningen, zoals stikkers ect ect....hoop dat je belans kan vinden en laat je niet gek maken! Gr
Anoniem
Ik voed mijn dochter alleen op... ik zou willen dat er af en toe even iemand ingreep... dan zou ik mrzelf savonds niet in echo horen... maar ik denk dat dit een periode is waarbij jyllie samen aan het zoeken zijn een evenwicht te vinden in het opvoeden... de sleutel? Blijven praten met elkaar, en laat bepaalde dingen los... Samen sta je sterk in je opvoeding. En als je straks over 10 jaar terug kijkt...vraag je je waarschijnlijk af waar je nou zo onzeker over was,...
Anoniem
Ik herken veel van mezelf in je verhaal en ook ik verdenk m'n man van een verborgen agenda bij dit soort acties. Maar nu het eens niet over mezelf gaat denk ik toch echt dat jouw man (en ook die van mij) je probeert te ontzien. Hij wilt voorkomen dat het uit de hand loopt en hoort waarschijnlijk aan jouw stem dat de druppel nabij is. Ook hij heeft gezien dat het je verdriet geeft als het toch gebeurd en wilt dit waarschijnlijk voorkomen. Dat hij niet overlegd heeft met je voordat hijBess terecht wees is denk ik enkel maar positief. Denk niet dat het moment het juiste was om eerst na te gaan of jij of hij het zou gaan afhandelen. Bij twijfel slaan ze toe, die kleine draken. Probeer er niet teveel achter te zien, hij bedoeld het denk ik echt goed.
Loes van der Leer
Bedankt hem gewoon en zoek er niks achter, dat is echt belachelijk. Iedereen ontploft wel is (zie alle reacties op je vorige blog!!). Je hebt je kind niet geslagen, mishandeld of van de commode afgegooid. Je hebt tegen hem geschreeuwd, en dat doet iedereen wel is!! We zijn allemaal mensen en niemand is perfect!