onze mooie Jayden deel 1

Ik ben Angelique 24 jaar en getrouwd met een hele lieve man, samen hebben wij een knappe ondeugende en vooral liefste zoon zijn naam is Jayden en is nu 3,5 jaar. hij was ons cadeautje, net 19, verliefd en nog zo genieten van het leven, merkte me moeder en nu inmiddels man dat er iets niet aan mij klopte.. ik was zo moe en chagrijnig en overtijd maar dat was ik wel vaker je kon er nooit echt een pijl op trekken wanneer ik menstrueerde. We besloten daarom om in de avond een zwangerschapstest te doen. Ik stuurde Rens weg en besloot hem samen met me moeder te doen want ja.. ik woonde nog thuis! We hadden echt zo'n zwangerschapstest met een pipetje waar je dan paar druppeltjes urine op doet na 2 minuten was ie nog steeds negatief. HAHAHA zie je wel zei ik nog tegen Rens en me moeder ik ben lekker niet zwanger, maar mijn moeder vond wel dat ik alsnog naar de dokter moest want er zit diabetes en schildklier afwijkingen in de familie en dat gaat vaak gepaard met dezelfde klachten als wat ik had. We hadden een afspraak op een dinsdag ik alles verteld en ze wilde dat ik toch nog een zwangerschapstest ging doen, en moest alles onderzoeken me suikerwaardes en me nieren kijken of daar ook niks mee aan de hand was, toen we bij de dokter weg gingen sprak ik met me moeder af dat we alles vrijdags gingen doen want dan was ik vrij. de dagen vlogen voorbij, vrijdags zei ik tegen me moeder laten we beginnen met de zwangerschapstest en dan daarna ga ik naar de dokter om mijn plasje in te leveren en bloed te prikken. Ik vroeg aan mijn moeder of zij de test wilde doen want ik durfde het niet zo goed.. ze moest lachen en zonder nog maar iets te weten begonnen we aan de test, binnen 20 seconde stond er een PLUS. ik was verbaas ik zeg dat kan niet jo, doe er nog 1 we hadden er gelukkig 2, de 2e gaf ook meteen een PLUS aan. woow, dan staat je wereld wel echt even op zijn kop, hoe vertel ik dit in godsnaam aan Rens ik ga pas 9 maanden met hem en we zijn pas 19. Diep in mijn hart wist ik dat ik dit kindje wilde houden. hoe dan ook. Ik besloot daarom meteen Rens te bellen om te vertellen hoe de vork in de steel zat. Ik moest zo vreselijk huilen toen ik zijn stem hoorde aan de telefoon.. dat hij dacht dat ik van de trap af was gevallen ( haha lekker nuchter ook ) ik vertelde dat de test dus positief was en dat we zwanger waren, het eerste wat hij zei was; nou leuk toch, dat was niet de reactie wat ik verwachte, maar het luchten zo op dat hij dat zei. Maar na dat ik hem op had gehangen kom je in een rollercoaster want wat zijn nu de plannen wat gaan we doen? hoe gaan we dit mensen vertellen? hoe gaan we dit aan zijn ouders vertellen? Mijn moeder en ik hebben de verloskundige gebeld om te kijken of we voor een echo konden want ik wist natuurlijk niet hoe ver we waren. De verloskundige heeft ons doorgestuurd naar een spoed gynaecoloog ik kon gelijk smiddags terecht. Ik heb de hele ochtend na kunnen denken en een beetje aan het idee kunnen wennen maar dat werd ineens verstoord in het ziekenhuis, Ik had niet zo'n leuke gynaecoloog, ik als groentje kreeg een inwendige echo en ze konden niks zien.. alleen verdikt baarmoederslijmvlies, dat konden 2 dingen zijn.. of een beginnende zwangerschap, of een miskraam. BAM dat was even een knal in me gezicht net een beetje aan het idee gewent en ineens dit. we spraken af dat ik bloed ging prikken en dan maandag nog een keer bloed zou prikken en dan bespreken hoe of wat. nou dan ga je verslagen naar huis want ik ging natuurlijk meteen weer van het slechte uit.. dat weekend mijn god dat was een hel dat ging zo langzaam voorbij. In dat weekend hebben we het ook aan Rens zijn ouders verteld ik dacht dat ie onwijs boos op ons zouden zijn want eigenlijk zijn we nog gewoon kinderen. Het eerste wat die zeiden was oh Rens we hadden niet anders verwacht. dan zit je dan vol verbazing nog alles een keer in je hoofd aftespelen of het niet een droom is waar je inleeft. ze hebben ons wel gevraagd wat we gingen doen of we het gingen houden of we het weg lieten halen. Rens zei toen meteen. 'er is liefde genoeg' dus we houden het. zijn moeder begon toen te huilen want haar zoon die deze wijze woorden sprak, dat deed haar hart doen smelten. inmiddels was het maandag en ben ik naar het ziekenhuis gegaan om nog een keer bloed te prikken om te kijken of het HCG hormoon was gestegen, we zouden het antwoord krijgen op de vraag waar ik het hele weekend mee in me hoofd had gezeten. Leeft er iets in me of niet? Rens en mijn moeder gingen mee naar binnen en Rens zijn vader bleef beneden in het restaurant zitten. we zaten de minuten echt aftetellen om naar binnen te gaan waar we de uitslag zouden krijgen van me bloed. Ik werd naar binnen geroepen en we hielden even een gesprekje dat je 7 dagen bedenk tijd heb als je besluit om het weg te laten halen, het enige waar ik aan kon denken was de uitslag.. volgens mij was dat ook van mijn gezicht te lezen want ze begon over de test van vrijdag en van vandaag en dat hij dubbel zo mooi was gestegen dus dat het gewoon een beginnende zwangerschap was ze vroeg. ik was zo blij en opgelucht dat ik begon te huilen. Ze vroeg toen kan ik hier uit opmaken dat jullie dit kindje laten komen? NOU ECHT WEL wilde ik well schreeuwen maar zij het heel zachtjes haha! we kregen een echo en in een weekend tijd zat daar gewoon een rijstkorrel! we konden ons rijstkorreltje zien groeien hoe bijzonder is dat?! blij en trots kwamen we die kamer uit en liepen we naar rens zijn vader die zat natuurlijk ook in spanning al die tijd te wachten! die man was zo blij.. want hij ging voor het aller eerst opa worden!