Onze kleine stuiterbal!

Iedere moeder kent het wel. Zo'n dag, week of zelfs maand die in het teken staat van NIET willen slapen. Nou hebben wij niks te klagen. Ons dametje slaapt als een roosje. Over het algemeen dan. Nadat we alle ellende met de koemelkallergie achter de rug hadden sliep ze ook al vrij snel hele nachten door. En zo is het ook gebleven. Ik kan mij serieus, tot nu toe in ieder geval, geen horrornacht herinneren. Natuurlijk slaapt onze dochter wel eens wat slechter maar dan houd dat vooral in dat ze wat later in slaap valt of wat vroeger in de ochtend weer wakker is. Die tijd daar tussenin slaapt ze dan prima. En wij dan ook. Ik ben een ochtendmens dus vroeg opstaan vind ik geen probleem. 

Wij mogen dus absoluut niet klagen. Doen we ook niet. Lucky us!

Maar dan hebben we vandaag, overdag, een dag waarop het woordje 'moe' niet in haar vocabulair lijkt voor te komen. Vanochtend ging ze nog netjes terug naar bedje. Sliep een paar uur en iets na 12 uur was ze wakker. MEESTAL, even in capslock om het te benadrukken, gaat ze dan als de hond uit is geweest weer terug naar bed. Ik maak haar nog wat melk klaar want een gevuld maagje slaapt toch veel beter?! En rond 14:00 ligt ze dan weer in haar bedje. Ze zat volop te gapen en in haar ogen te wrijven. AHA! Die signalen herkent mama ondertussen wel!! Niet dus blijkbaar. Want na een uur zit mevrouw nog steeds volop te vertellen en heeft ze alle hoeken van haar bedje gezien. Ik heb haar in houdingen zien zitten en liggen waarvan ik denk 'jaaaaa dat kon je in mama's buik ook al! Ik voel het bijna weer.' Er verstrijkt weer een half uur en rond 15:30 betrap ik mijzelf erop dat ik met de grootste interesse naar dat kleine schermpje van de babyfoon zit te staren. Het enige wat nog mist is een bak popcorn. Uit het speakertje van dat ding klinken de meest vrolijke brabbels en kreetjes en turnt madam er op los. Gooit ook nog wat yoga moves in de strijd.

Bizar hoor! Waarom was ze zo aan het gapen anderhalf uur terug? Ben ik dan zo saai? ;-) Uiteindelijk besluit ik toch nog even te wachten. Ze moet toch wel ergens in slaap vallen??! Naja niet dus...om 16:30 pluk ik haar toch maar uit bed en zodra ze mij haar kamertje op ziet komen krijg ik die grote grijns gelijk weer te zien. En een enthousiast kreetje. Ik vraag haar of ze soms honger heeft en per toeval lijkt het bijna alsof ze JA zegt. Naja komt goed uit ;-) want het is zo meteen etenstijd! Ik zet haar in haar grote stoel en ga ik de keuken aan de slag. Hele verhalen klinken vanuit haar stoel. Ze ziet er totaal niet moe uit. En gedraagt zich zo ook niet. Maar ik stel mij toch maar in op een omslag zo meteen. Het zandmannetje komt vast nog ergens voorbij zo, denk ik. En dan met een hele kruiwagen vol zand waarschijnlijk. Dochterlief eet haar eten, papa komt thuis en de klok laat zien dat het ondertussen al kwart voor 6 is. Papa een kus, en poging nummer 2. Ik leg haar in bed en dan gaan wij zelf eten. Om 18:30 klinkt er nog steeds een hoop vrolijkheid door de babyfoon en heeft houdini het zelfs voor elkaar gekregen de slaapzak uit te krijgen. Mijn hemel!! Ondertussen ligt ze dus maar in de box. Volop te spelen en te giegelen. En moe? Blijkbaar nog steeds niet. En dat terwijl ze dus al vanaf 12 uur wakker is.

Wat een energie vandaag! Kleine stuiterbal!