onderzoeken en nog een beetje wachten

En dan is het zo ver. Maandag, de dag van de onderzoeken. Maar dat liep een beetje anders.

We leren je spoelen. Als papa er is dan doet hij het onder begeleiding. De eerste dag houdt mama een beetje rust en kijkt vooral mee. Het litteken op mijn buik vond de afgelopen dagen niet zo fijn en er is zelfs een blauwe plek te zien. Even rustig zitten. Dan kan ik tenminste weer met je mee als er onderzoeken zijn.

Ze zouden eerst de coloninloop (röntgenfoto met kleuring van de darm) doen. Maar daar was helaas vandaag geen plaats meer. Wel konden we terecht voor het biopt van je darm. Best spannend want we hadden echt een horroruitleg gehad. Ze zouden een deel van je darm naar buiten zuigen en dan stukjes eruit snijden. Papa was er dus ook bij. Je zou kunnen gaan bloeden en allerlei van dat soort enge dingen.

We werden naar de dagbehandeling gebracht en onderweg was jij in je bedje in slaap gevallen. Daar aangekomen kregen we nog een keer de uitleg. Ze zouden met een apparaatje naar binnen gaan en dan stukjes weefsel weghalen. Gewoon een simpel biopt dus. Klinkt al een stuk minder eng. En je werd niet eens wakker. Er werden 3 biopten genomen in plaats van 2, eentje bevatte geen genoeg weefsel. We mochten weer terug naar de afdeling. Jij bent al die tijd niet eens wakker geweest en kreeg er gelukkig niets van mee. Zo fijn! Je maakt al genoeg mee in je kleine leventje.

Mama gaat weer even rusten en later vandaag komt grote zus op bezoek. Foutje bedankt want die maakte dus rechtsomkeert bij het zien van het ziekenhuis bed. Trauma vanuit de ziekenhuisopname tijdens de zwangerschap denken wij. Toch was het gezellig. Ooms en Tantes komen bij je kijken in het ziekenhuis. En dat is best fijn. Alsof alles normaal is. Papa heeft voor wat te eten gezorgd. En er zijn zelfs koekjes voor bij de koffie.

Omdat je 24 uur lang na het biopt niet gespoeld mag gaat de coloninloop niet door. Dat wordt pas dinsdag, maar eerder is de uitslag van het biopt er toch nog niet. En de uitslag van de coloninloop kan er bijna direct zijn dus dat komt mooi tegelijkertijd.

Rustig zaten we samen aan een bakje chocomel (echt een aanrader in dit ziekenhuis, zo lekker) toen er opeens verrassingsbezoek stond. Mama was aan het kolven met de rug naar de deur toen opeens de dominee binnen stond. We hadden doorgebeld wat er gebeurt was en hij moest toch naar Utrecht, dus hij kwam maar even langs. Heel fijn, zoveel betrokkenheid. Al had het moment iets beter gekund (shame shame) maar er was gelukkig niks te zien dus dat scheelde weer.

Het wordt dinsdag en papa kan er helaas niet bij zijn. Die komt vanmiddag om op tijd te zijn voor de uitslag. Als we die vandaag al krijgen. We worden opgeroepen om naar de röntgen afdeling te gaan, samen met een zuster vertrekken we. Jij in je bedje, mama erachteraan. Helaas er kwam wat tussen dus we werden weer terug gestuurd. Net terug in de kamer kon het toch even tussendoor. Dus weer terug.

Mama mag bij je blijven met een loden schort voor, op een krukje omdat het lood anders te zwaar wordt. Tja dat litteken he.. al had mama het ook best zonder gedaan maar dat mocht echt niet van ze. Hun letten harder op mama dan mama zelf..

Ze zetten het krukje zo neer dat ik de beelden op het scherm eigenlijk nauwelijks kan zien. Ze waarschuwen nog dat kleintjes wel eens moeilijk kunnen doen als de vloeistof wordt ingespoten. Maar jij niet. Jij valt steeds in slaap als we gaan spoelen. Nu nog wel gelukkig. Mama probeert een beetje mee te kijken. Het lijkt wel of een stuk darm ontbreekt! De ene kant bolt mooi op en laat een brede darm (verbreed door de verstopping van na je geboorte) zien. Heel breed. Dat zag zelfs ik. Maar aan de andere kant zie ik maar een heel dun smal streepje. Dat is bij de uitgang.. Ik span me in (op de een of andere manier hoor ik na een keizersnede de eerste weken veel slechter, kent iemand dat?) en hoor de leerlingen met de arts praten die erbij zit. De arts hoor ik zeggen dat dit een heel kenmerkend beeld is voor deze aandoening maar dat het geen diagnose op zichzelf is. Dat zal het biopt moeten doen.

Terug op de kamer bel ik mijn man op, hij lijkt het nog steeds niet te bevatten als ik uitleg wat ik dacht te zien en ongeveer gehoord heb. Heel verbaasd vroeg hij dan wat ik dacht dat het was. Sorry jongen.. Hij lijkt echt hetzelfde te hebben als jij. Hij dacht dat het wel mee zou vallen. Ik heb hem maar even gelaten. Als de dokter het zou vertellen was het vroeg genoeg.

Helaas de uitslag komt vandaag nog niet. Nog even wachten..

(de foto is van internet, al lijkt hij veel op de foto in mijn herinnering)