8 jaar geleden
Omgaan met overlijden
Gister is de hond van opa en oma plotseling ingeslapen, de beste vriend van mijn dochter. Wat een verdriet
Gelukkig heeft mijn dochter nog niet eerder te maken gehad met iemand die is overleden. Maar gister gebeurde het heel onverwachts toch!
Sinds dat zij een baby was, was ze beste vrienden met de lieve labrador van opa en oma. Altijd samen spelen, knuffelen. De hond was gewoon altijd daar!
Sinds een tijdje zagen we al dat de hond zich niet zo goed voelde, en gister was het echt niet meer te doen. Dus het besluit werd genomen om de hond gister nog in te laten slapen want dit kon echt niet meer.
Ik zei tegen mijn dochter dat de hond niet meer terug zou komen. Ze begreep het eigenlijk niet zo. Totdat ik zei dat de hond heel ziek was en dat die dood ging en niet meer terug kwam. Ineens drong het tot haar door en was ze ontroostbaar!
Ik ben rustig met haar gaan zitten en heb haar uitgelegd dat de hond veel pijn had en dat dat niet leuk was voor de hond, dat het zo beter was.
Gelukkig begreep ze dit en werd ze weer rustig. Ik vond dit zo zielig! Wat een verdriet! En wat moeilijk om hier mee om te gaan. Vannacht is ze een paar keer wakker geweest om te vragen of de hond echt niet meer terug komt.
Hoe gaan jullie met zulke dingen om?
Rust in vrede lieve hond
Wordygirl4ever
Wij zijn al redelijk veel huisdieren kwijtgeraakt en ons beleid is om altijd zo eerlijk mogelijk te zijn. De hond was ziek, de dierenarts kon haar niet meer beter maken en ze heeft een spuitje gehad waardoor ze dood ging omdat ze teveel pijn had. Probeer het niet te hebben over 'inslapen' enzo, dat creëert misschien angst voor slapen. En laat ze vooral huilen en praten. Breng ook zo af en toe fijne herinneringen weer naar boven "Weet je nog toen (de hond) zus en zo deed en we allemaal zo moesten lachen?". Dan leert ze dat het okee is om verdriet te hebben en dat het praten erover ook okee is, dat je nog steeds fijne herinneringen kunt hebben. Mijn kinderen weten ook dat ik nog steeds verdriet heb en soms nog huil om mijn verloren huisdieren. Je zal merken dat ze soms heel bijzonder reageren. Zo stond ik ongeveer een week na het overlijden van één van onze honden in de keuken. Het was een mooie, zonnige dag en opeens kwam mijn zoontje naar me toe. Hij zei tegen me: "Mamma, vandaag is Grace er". Ik herinnerde hem eraan dat Grace vorige week dood was gegaan en toen zei hij: "Nee mamma, vandaag is het een mooie dag en komt Grace bij ons spelen; maar vanavond moet ze weer weg." Heel bijzonder. En laat zo af en toe ook gewoon nog foto's zien enzo. Hou de herinnering ook levend voor ze. Maak misschien samen met haar een mooi fotolijstje voor een foto van de hond om in haar kamer te zetten. Succes en het spijt me van jullie verlies.