7 jaar geleden
Nee is gewoon nee!
Wanneer ouders zich als een klein kind gaan gedragen dan ben ik daar dus al heel snel klaar mee. Jullie ook toch?!
Naar de kinderboerderij op een zonnige ochtend vind ik altijd zo leuk om te doen met de kinderen! De boerderij ligt midden in een park, naast de grote schooltuinen. De tuinen doen me denken aan mama, ze nam mijn kleinste broertje daar altijd mee naartoe om groene vingers te halen. Zij vonden dat altijd zo leuk. Naar de kinderboerderij ook trouwens. Ze ging vaak ook gewoon even met Szandor of alleen om de geitjes te aaien. Lieve mama. <3
Midden in de boerderij staat de grote konijnen knuffel weide. Die vinden de kids altijd het leukst! Knuffelen met de reuzen konijnen. Ze aaien ze altijd heeft voorzichtig en hebben elke keer een nieuwe favoriet. Op alle fietsjes, traktoren en speelgoed auto's die naast de weide staan spelen ze ook erg graag. Meneer is helemaal weg van een overdekt loop autootje wat daar staat. Als hij het zat is met de dieren te knuffelen raced hij naar het autootje toe de seconde dat hij vrij komt. In het autootje rijdt hij dan via de geitjes, langs de konijnen en dan zwaait hij naar de varkens, vervolgens langs het kippen hok, weer terug en opnieuw! Voor rozijntjes of drinken komt hij dat ding niet uit hoor! Heerlijk om die kids zo te zien spelen en hun eigen gang te zien gaan.
Maar..
Ik woon in 't Gooi. En 't Gooi zou 't Gooi niet zijn als je niet dagelijks kakkers tegen het lijf loopt. Wacht, voor ik verder ga, mijn dorpje bestaat denk ik voor 25% uit kak. Vooral oude mensen, verwende kinderen van 11 met de dikste Iphones van hun rijke pappies en natuurlijk kak vrouwen in cabrio's die vol en alleen maar van hubbies dikke salarisstrook leven. Zucht.. Dus, er stond al een tijdje een meisje met haar voeten op de grond te stampen en lelijk te kijken naar Meneertje die vrolijk krentjes zat te eten in zijn autootje. Ik zag het heus wel maar ik hoef toch zeker niet te reageren op dit gedrag. Toen ze na een paar minuten door had dat het op deze manier niet lukte, liep ze langs Meneertje zo naar haar moeder. Oh God. Mama compleet met spotless, witte adidasjes. Broek opgerold tot boven haar enkels en badjas met kraag model kaki jas. Geel geblondeerd haar rot op haar schouders en natuurlijk niet te missen, haar site-kick kak vriendin die er bijna hetzelfde uitzag. Ik was heel benieuwd hoe dit zal gaan aflopen. Ze trok haar moeder aan haar jas, zette een pruillip op en mama was al over de streep. Hand in hand liepen ze op Meneertje in zijn auto af. 'Mag zij ook even in de auto?' werd er met een overdreven hoge stem gevraagd. Ik zag hem hem bedenkelijk kijken. Hij zag mij zelf niet. Meneer beantwoorde de vraag niet en wees het meisje glimlachend de geitjes die naast hem stonden. Het signaal dat hij liever de auto niet uit komt maar ook geen nee wil zeggen tegen het meisje. De moeder vond het nodig om dezelfde vraag vervolgens nog vijf keer op hetzelfde irritante toontje te herhalen. Ik begon zelf nu lichtelijk geïrriteerd te raken. Meneer negeerde de vraag vervolgens zelf ook en concentreerde zich op zijn krentjes en de geitjes. 'Mag zij nu even? Jij mag daarna weer! Ze wil maar heel even. Echt héél even!' Het meisje zelf had nog geen woord gesproken tegen Meneer en liet haar high-pitch moeder al het werk voor haar doen. Na vijf minuten naast mijn kleuter te hebben staan drammen vond ik het wel genoeg geweest! Samen delen, samen spelen is een heilig gezegde, zeker ook voor mij en binnen ons huishouden. Maar NEE is ook gewoon NEE! Al heeft Meneer het woord zelf niet gebruikt, kan je als moeder toch wel bedenken dat het niet normaal is als je minuten lang op een kleuter staat te drammen voor een loopauto?! Wat een gek. Ik stond op het moment om op staan en er iets van te gaan zeggen toen de kak madam eindelijk opgaf. He, he. Ik vond het ook niet nodig om Meneer hier op aan te gaan spreken. Hij is nogal een zacht ei en normaal gesproken komt hij niet zo makkelijk op voor zichzelf en wat hij wil. Dus ik gaf hem een ontzichtbaar applaus.
Mevrouw wilde de konijntje graag nog even voeren dus dat deden we. Met plezier! Uit enthousiasme gaf ze haar hele bekertje mais aan één konijn, haha! Dus dat was snel op. Toen ik de knuffel weide uit liep om nog wat mais te halen, zag ik de site-kick vriendin nu gehurkt naast Meneertje en zijn loop auto staan. Is dit echt?! Natuurlijk samen met het pruillip meisje. Jeeeez! 'Mag zij nu even? Wij gaan zo weg. Daarna mag jij hem meteen weer terug. Echt meteen! Beloofd! Zij wil maar héél even!' Zelfde irritante baby toon, alsof je nagels over een krijtbord hoord krassen. God, wat een vervelende mensen! Ik besloot Meneertje deze keer te redde van het gezeik en liep naar hem toe. 'Laat dat meisje ook maar eventjes in de auto, man.' Hij keek heel bedenkelijk. 'Heel eventjes maar, hoor!' hoorde ik weer op de achtergrond. Praat toch is normaal mens!! Wilde ik naar haar schreeuwen. Meneer stapte uiteindelijk toch uit. 'Oh bedankt! Super bedankt! Heel lief hoor! Wij gaan maar heel eventjes hoor!' Ja mens, dat heb ik het afgelopen kwartier dertig keer gehoord. Samen voerde we nog wat konijnen, de kids gierde en speelde. In mijn ooghoek zag ik het rode loop autootje gaan. Het deurtje ging open en weg was madam. Zo'n twintig meter van waar ze was ingestapt. Ze was er al klaar mee. Dat was inderdaad heel even. Nou kak madam, voor die twintig meter heb jij dus bijna een kwartier staan piepen tegen een KLEUTER.
Op Meneer heeft het gelukkig totaal geen indruk gemaakt want ik heb hem hierover verder nooit meer gehoord.
Misschien moet ik hem nog wat bijleren over het woord nee. Dat hij dat best mag gebruiken. Maar kom op.. Dit was gewoon niet meer normaal!
Ik ben heel benieuwd wat andere mama's hadden gedaan in deze situatie.
Loes van der Leer
PRECIES!! Even buiten deze blog om, ik ga minimaal 1x per week met de kids naar de speeltuin en ik let dan op ze vanaf een bankje. Eigenlijk altijd als er iets niet goed ging, dan riep ik (vooral Meneer) ze terug. Maar later dacht ik bij mijzelf. "Hé? Waarom doe ik dit eigenlijk? We zijn in de speeltuin! Veilig, met andere kids. Ze zoeken het zelf wel uit!" en ik sprak met mijzelf af dat ik alleen maar positieve dingen zal roepen. Zoals "goed zo!" als ze boven aan het klimrek zijn ipv "pas op!! Veel te hoog!! Kom daar af" haha! Ze moeten zich zelf op gegeven moment moeten redde in deze situaties, straks op de basisschool ook! Goeie reactie. Thanks!
Kirstenimolnen
Toevallig had ik vandaag ook een middagje kinderboerderij waarbij ik me verbaasde over een andere moeder. Ik verbaasde me al enigzins toen haar ze haar zoon uitgebreid ging troosten toen er iemand voor hem op de glijbaan ging. Later zag ik hem spelen met een auto waar een ander kind ook mee wilde spelen. Direct liep er erop af om te zeggen dat hij ermee aan het spelen was. Het zoontje was duidelijk een beetje in de war of hij nou voor zichzelf moest opkomen of dat zijn moeder dat voor hem deed, want hij distancieerde zich even, waarop mijn dochter richting de loopauto liep, want zo gaat dat bij kinderen. Als iets gewild is dan willen ze allemaal. Maar ook zij werd door moeder weggehoond. Later probeerde mijn dochter het nog een keer, zonder te vragen. Het jongetje spurtte erop af, hij wilde hem duidelijk nog niet afgeven. "good for you" dacht ik over het jongetje. Hij laat eindelijk zelf zijn grenzen zien. Wordt hij weer teruggefloten door mama, want hij zat er toch niet op? Dan kon hij best even delen. Grrrr! Ik laat mijn dochter dus ook gewoon los op de speelplaats en dan zal ze dus ook voor zichzelf op moeten komen. Als ze iets wil, moet ze het vragen. Als ze dat niet durft is het jammer. Ik ga dat niet voor haar doen, anders krijg je dus van die verwarrende situaties als deze. Ik snap je helemaal en zou hetzelfde gereageerd hebben als jij. Moeders in de speeltuin, je zou ze af en toe moeten verbieden haha.
Loes van der Leer
En zo is het! Je kan het zo zoet als een suiker vragen aan een kind, maar ik denk dat het toch intimiderend over kan komen op kleuters. Gelukkig was dat niet gebeurt want dan was ik hartig woordje gaan spreken met mevrouw kak!! Je hebt helemaal gelijk met deze reactie en natuurlijk is niemand perfect. Ik maak fouten, jij maakt fouten, mevrouw kak maakt fouten (haha!!) maar in dit geval heb ik echt het gevoel juist gehandeld te hebben. Nu ik het zo na lees in mijn blog al helemaal. Toch was het echt een bizar raare situatie die ik hoop nooit meer mee te maken.
Ninka
Niet om de moeders aan te vallen die hun kinderen willen helpen oid... Maar wat denken jullie dan? Situatie: twee kinderen, 1 wil wat van de ander de ander geeft het niet. Dus word er een moeder ingeschakeld die het dan voor het kleine kindje gaat vragen aan het andere kleine kindje... Sorry, maar ik voel me echt een reus bij kinderen, sowieso onder de tien jaar. Dan ga je als volwassen vrouw aan een klein kind vragen of hij/zij het object waar het omgaat af wilt staan. Daarbij, delen is iets delen. Als in de zin van zullen we samen met de autootjes spelen of wil jij een snoepje van mij. Iets van iemand eisen, onder het mom van vragen is toch geen delen.. Ik wil echt graag weten water dan in je hoofd omgaat als volwassene. Als mij peuter van drie niet zelf durft te vragen om iets, dan is het pech. En als mijn peuter het op een niet zo leuke manier toch weet te bemachtigen, afpakken en dus geen nee accepteren dan spreek ik mijn peuter aan met ' ben je nou helemaal besodemieterd, nee is nee, terug geven en sorry zeggen..' Nee ik ben geen fantastische opvoeder,pedagogisch gezien zal ik alles fout doen maar ik blijf echt versteld staan om dit soort dingen. Hoe klein het ook mag lijken.