Mijn vader kwam langs

Hij stond in de hal en tijdens het uit doen van zijn schoenen vroeg hij waar mijn man was en al snel kwam de kleine kruipend de hal in. Terwijl hij 'kruipt ze al' zei moet hij ook wel hebben beseft hoeveel tijd er al vervlogen is.

Hij kwam de woonkamer in en ik bood hem eten / drinken aan. Hij weigerde en zei al genoeg gehad te hebben op het werk. Ik wist dat hij loog want hij heeft altijd trek na het werk, maar ik besloot niks te forceren.

De kleine ging heel gemakkelijk bij hem en knuffelde al snel. Met haar op schoot vroeg hij wat er gebeurd was. Ik deed de opname stand aan op mijn telefoon en startte het gesprek. Ik vertelde wat er gebeurd was de dag ervoor en liet hem de envelop en alle stukken zien. Hij wilde het meenemen en zou de familie ermee confronteren, maar ik legde hem uit dat ik het via de politie wil laten controleren en indien nodig bereid ben mijn oom hiervoor te laten straffen. Hij gaf me een week de tijd om dit uit te zoeken. Ik legde hem uit dat de familie confronteren weinig nut heeft, want mijn oom zal nooit toegeven! Ik legde hem uit dat ik een kopie met een stempel van de rechtbank niet in mijn bezit kan hebben en het leek er op dat hij me begreep. Hij zei compleet klaar te zijn met mijn oom als dit inderdaad gedaan is door hem, maar ik probeerde hem uit te leggen dat we daar misschien niet met zekerheid achter zullen komen.

Om meteen ook andere misverstanden uit de wereld te hebben stelde ik hem voor contact te leggen met de nieuwe bewindvoerder om zo zelf te horen dat ik nooit aan haar heb gezegd dat hij niet welkom is. Hij wilde dit niet achter de rug van mijn moeder doen en vertelde mij dat hij steeds word afgewimpeld en het maar niet lukt bij een gesprek aanwezig te zijn.

Hij liet wat foto's zien van zijn overleden broer en de uitvaart en speelde nog wat met de kleine..

We spraken over een nichtje die een eigen woning heeft gekregen en ook over mijn zusje. Hij vertelde dat mijn oom bij iedere gesprek aanwezig is. Dat hij heel regelmatig langs gaat naar mijn moeder en dat hij op het moment dichter bij mijn moeder staat dan mijn vader.

Er kwam een beetje een eind aan en ik vroeg hem of ik morgen kon komen naar mijn moeder, maar hij zei dat zij dit niet wilt. Ik vertelde wat ze aan mij had gezegd en ik stelde voor haar te bellen in zijn aanwezigheid.. Ze nam niet op.. Hij belde haar en ook toen werd de telefoon niet beantwoord. Hij belde mijn zusje en zette haar op luidspreker.. Ze vertelde dat mijn moeder op de toilet zat en daarna zou gaan douchen en hij vroeg of ze kon terugbellen inzake het afspreken met mij. Mijn zusje zei al wel dat mijn moeder geen gesprek wilt en hij zei dat het ook niet om een gesprek gaat.

Vlak voor mijn vader vertrok bood ik aan het eten mee te nemen en hij ging er op in! Ik pakte snel het warm eten in en was 'blij' dat hij dit wilde aannemen.

We stonden weer in de hal en hij legde me uit dat pas als ik in zie dat 90% van alle gebeurtenissen mijn schuld is het misschien goed zal komen. Ik erkende dat ik vast niet alles goed heb gedaan, maar zeker niet zoveel schuld had.

Toen ging zijn telefoon.. mijn moeder belde terug! Hij nam op en deed haar op speaker. Ik hoorde het gesprek en hij zei haar dat ik haar had gebeld maar niet te pakken kreeg en daarom hem had gebeld om over morgen te vragen. "Ik zal het je voor de laatste keer uitleggen. Er is teveel gebeurd en de wonden zijn nog te diep. Ik wil niet dat ze komt of mij belt. Doordat je het er steeds weer over hebt raak ik gefrustreerd dus wil ik het niet meer bespreken met je. De spullen die ze heeft had ze al veel eerder kunnen geven. Ze mag het weggooien of aan jou geven of posten. Ik heb rust nodig om te helen en dat kan 1 maand of 10 maanden duren hoelang dat zal zijn weet ik nog niet." Nadat ze dit zo had gezegd sloot mijn vader het gesprek af en vroeg mij afstand te nemen van hen. Ik zei hem dat ik met moederdag haar niet zal contacteren en dat hij daar dan nu van op de hoogte is..

Ik vroeg hem wat hij qua relatie met mij wilde.. Hij gaf aan mij het nodige te vergeven en bereid zijn te vergeten. Alles heeft tijd nodig en zowel hij als ik hebben dingen gezegd die we niet hadden moeten zeggen.

Ik zei hem dat hij mij hele kwetsende dingen heeft gezegd en hij liet weten dat alles is begonnen doordat ik niet meteen naar zijn advies luisterde.

We sloten op een nette manier af en met een goed gevoel verliet hij onze woning.

Ik vroeg hem wel nadrukkelijk niemand (incl. mijn moeder) te vertellen over ons gesprek.

Zodra mijn oom hier lucht van zal krijgen zal hij misschien nog wel veel verder gaan om ons gezin stuk te krijgen. Hij ging hier in mee.

Met de politie heb ik inmiddels contact gehad en omdat de brief is geretourneerd naar mij en niet daadwerkelijk aangekomen is op zijn werk is er geen sprake van een strafbaar feit en kan ik er juridisch gezien niks mee.

Mijn angst is groot, wellicht zijn er veel meer versies in de omloop naar andere personen? Hoe ver is hij bereid te gaan? Wat is zijn einddoel? Straks belanden er stukken op mijn oude werkplek? Wellicht is er echt sprake van haat, misschien wel naar mijn moeder toe? Maar haar broer is haar vertrouwenspersoon! Wat kan ik hier tegen doen? Moet ik het laten voor wat het is en dat terwijl alles uit elkaar valt?