Mijn eerste Emdr sessie. Wat zwaar!

Vandaag ben ik begonnen met mijn eerste Emdr sessie. Ik zal eerst even kort uitleggen wat de bedoeling is bij emdr.

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is een therapievorm, waarbij iemand zijn trauma herinnering vertelt, terwijl tegelijkertijd zijn aandacht van links naar rechts naar links etc. wordt getrokken.

Vandaag heb ik mijn eerste sessie gehad. Er werd me eerst verteld wat ik kon verwachten en daarna gingen we starten. Ik moest een beeld in me oproepen waarbij ik een heel naar gevoel kreeg. Ik moest ook vertellen hoe dat in mijn lichaam voelde. Bij mij is dit als ik na de operatie op de kamer lig, mijn man naast me zit, en er door de arts verteld word wat voor een heftige operatie ik gehad heb, hoe hij er nog net op tijd bij was en wat de gevolgen hiervan zijn. Ik krijg daar een heel beklemmend gevoel op de borst en voel pure angst. Op dat beeld moest ik me focussen en tegelijk een lichtje gaan volgen die van links naar rechts ging en weer terug. Hij word elke keer stil gezet en dan moet je in 1 woord vertellen wat je voelt. Na een tijdje gaan ze inzoomen in het beeld. Ik kom me de pijn die ik had erg goed herinneren. Dan gaan ze daar op focussen. En begint het weer opnieuw.

Na zo een aantal keer ingezoomd te hebben vragen ze je weer om het beeld op te roepen en hoe je er dan bij voelt en ook of je lichamelijk dan nog wat voelt. Gek genoeg had ik aan het einde moeite om het beeld op te roepen en toen ik hem voor me had voelde dat heel anders. Ik kreeg geen angst, het was alsof ik naar een film zat te kijken waar ik niet in de hoofdrol zat. Ook in mijn lichaam voelde ik niets meer.

Dit was zo bizar. Het is enorm vermoeiend. Ik was aan de ene kant sceptisch maar wilde er wel open minded in gaan. Ik kon daarna met Marc ( mijn man) er rustig over praten zonder te moeten huilen. De psycholoog heeft aangegeven dat ik de komende dagen er nog erg vermoeid van kan zijn. En dat ik dan ook even rust moet nemen om het allemaal te verwerken.

Ik ben onwijs trots op mezelf dat ik dit ben aangegaan en ga met vol goede moed op naar de volgende sessie. Als ik zo van mijn angst kan afkomen, dan heb ik er alles voor over.  Wie weet durf ik het dan wel aan om voor een 2e kindje te gaan.