Mijn bevalling voor anderen een wens voor mij een hel

13 juli 2015:

Om 0630 werd ik wakker. Ik heb nog even met de mevrouw die naast mij lag zitten praten aangezien zij ook ingeleid zou worden. Ook heb ik gelijk mijn man geappt om te vertellen dat ik wakker was en dat ze me zouden gaan controleren. Om 0700 kwam de verloskundige binnen en die kon zo het ballonnetje eruit trekken. Dit betekende dat ik klaar was om ingeleid te worden. Er werd mij echter verteld dat dit ook nog een dag kon duren omdat alle verloskamers vol lagen. Ik mijn man weer een bericht gestuurd om hem te melden dat hij gewoon kon blijven werken omdat ik zoals het er toen uitzag nog een dag kon duren. Om 0930 liep toch heel onverwachts mijn man naar binnen. Hij was weggestuurd door zijn baas omdat de baas niet wilde dat hij de bevalling zou missen. En maar goed ook want heel onverwachts werd ik om 1000 toch opgehaald. Ik werd hier aangeprikt op het infuus en toen dit allemaal gebeurd was werden om 1130 mijn vliezen gebroken. Ik weet nog dat ik rustig in een stoel ging zitten en een broodje vruchtenhagel heb gegeten. Mijn man ging nog buiten even roken en om 1200 kwam de gynaecoloog controleren. Ik had nog steeds 3 cm ontsluiting maar mijn hele baarmoederhals was verweekt. Vanaf dat moment kwam ik in een weeën storm. Ik vond dit heel erg omdat ik nooit echte weeën had ervaren en nu gelijk elke minuut een wee had. Om 1230 hield ik het dan ook niet meer uit en vroeg om een ruggenprik. Ik kreeg 2 liter vocht naar binnen voor ik die ruggenprik mocht. Om 1330 de gynaecoloog opgepiept om te vragen of ik die ruggenprik eindelijk mocht maar de anesthesist had nog geen plek. Ik kan me niet heel veel meer herinneren doordat ik zoveel pijn had. En aangezien ik mijn weeën met geen enkele mogelijkheid kon opvangen was het echt een hel. Om 1400 heb ik geschreeuwd om pijnstilling maar nog geen plek. Op dit moment is mijn erg boos geworden omdat ik volgens hem de hele tijd wegviel. Het enige wat ik me kan herinneren is dat ik nog nooit zoveel pijn had gehad. Ook weet ik nog dat ik er helemaal niet bij stil stond dat ik dezelfde dag mijn zoontje in mijn armen zou houden het enige wat ik op dat moment wilde is pijnstilling en dat de pijn wegging. Om 1430 heeft mijn man weer opgepiept maar nog steeds geen plek. Om 1445 (volgens mijn man) begon ik tegen hem dat ik nu echt naar de wc moest want ik moest poepen. Ik weet wel dat ik op dit moment ook echt overtuigd was dat ik "gewoon" naar de wc moest. Mijn man gaf dit aan bij de verpleegkundige die soms even een kijkje kwam nemen en volgens haar kon dit niet. Volgens mijn man heb ik op dit punt naar haar geschreeuwd en gezegd: "Hoe kan jij dat nou weten voel jij wat ik voel breng me nu naar de wc". De verpleegkundige heeft daarom de gynaecoloog er weer bij gehaald en ja hoor 10 cm ontsluiting. Ik mocht gaan persen. Dit zou volgens hun 2 uur gaan duren want het was ten slotte mijn eerste kind. De gynaecoloog ging weg en ik begon te persen en binnen 5 minuten moest ik hiermee stoppen want de gynaecoloog moest komen. Ik verging weer van de pijn en 10 minuten later kwam de gynaecoloog aangelopen. Eindelijk ik mocht weer persen en binnen 5 minuten kwam daar ons zoontje ter wereld. Helaas heb ik daar niet veel van meegekregen. Ik was zo van de wereld van de pijn en hier word ik soms nog heel emotioneel van aangezien dit het moment is waar je de hele zwangerschap naar uit kijkt. 

Er zijn die dag veel fouten gemaakt door het ziekenhuis personeel. Hierbij was er te weinig personeel waardoor niet elke zwangere vrouw de juiste zorg kon krijgen. Voor sommige vrouwen is mijn bevalling een droombevalling omdat het zo snel is gegaan. Maar voor mij persoonlijk was dit echt de hel. Ik had er liever 20 uur over gedaan waardoor de weeën minder snel op elkaar kwamen dan dat ik dit nog een keer over zou willen doen. En tuurlijk ik heb mijn prachtige zoon gekregen die dag maar hier heb ik door deze pijn die ik had niks van meegekregen. Ik hoop dat de bevalling van onze dochter natuurlijk gaat en als ik vraag om pijnstilling ik deze ook gewoon krijg.