7 jaar geleden
Lieve mama`s van Romy en Savannah,
Van mama tot mama, een pijn die geen enkele moeder moet voelen. Die voelde jullie dit weekend
Lieve mama`s van,
Jullie weekend is niet te omschrijven. Toen langzaam het nieuws binnen druppelt over verdwenen meisjes en gevonden lichamen wou ik me het liefst helemaal afsluiten van het nieuws. Toen ik hoorde dat de lichamen jullie meisjes waren brak mijn hart. Zelf weet ik nog goed dat ik het nieuws kreeg dat mijn meisje niet meer leefde. Maar de omstandigheden zijn zo verschillend dat ik alleen de verstikkende rook die nu om jullie heen hangt kan indenken.
En dan nu? Nu weten jullie het lot van jullie meisjes en hebben jullie een stuk minder onzekerheid maar een hoop meer vragen er bij. De vragen blijven malen terwijl je wenend op de bank zit en weet dat je een afscheid moet gaan plannen voor jullie meisjes. Hier in kan ik maar 1 advies geven. Deze week beleef je maar 1 keer. Zorg voor een afscheid wat bij jullie meisjes past en niet wat de omgeving wilt. Jullie zijn de ouders en jullie kennen haar het beste. Neem de tijd om 14 jaar lang mooie momenten te bespreken en hier in mag je best lachen. Ze hebben vast wel eens hele maffe dingen gedaan. Denk aan gekke uitspraken of onhandige acties. Schrijf ze op, herinner ze en probeer te genieten van deze herinneringen.
En na deze week? Ik weet het ook niet. Mijn pad had zo veel minder vragen, minder boosheid. Jullie moeten op zoek naar wie dit heeft gedaan of hoe dit heeft kunnen gebeuren. Maar deel deze vragen en boosheid, krop het niet op. Huil, schreeuw ze uit. Er zijn genoeg mensen die zich opofferen om dit over zich heen te laten komen. Ga op boksen en gooi de pijn er uit. Krop het niet op!
Een moederhart dat huilt is sterkste wat er bestaat. Vecht voor hun herinnering. Moeders van overleden kinderen zijn vaak als een Phoenix. Uit de as van de pijn groeit er langzaam een sterk wezen. Maar hou jullie hier nog niet mee bezig. Focus jullie vooral op hier en nu. Aankomende weken gaan jullie afscheid nemen en zorg dat je hier, hoe vreemd dit ook klinkt, van kunt genieten. Lach en huil. Proost op hun leven. Ze verdienen de mooie herinneringen.
Dikke knuffel
Gewoon een mama
Ps: Mijn meisje overleed zonder aanleiding aan wiegendood toen ze 8 weken was. De pijn van gemis en afscheid is niet onbekend.
Anoniem
Heel mooi geschreven. Heb het met tranen in mijn ogen gelezen. Ik kan mij deze pijn niet voorstellen (en ik hoop dat dat altijd zo blijft), maar ik weet wel dat geen enkele vader en moeder dit mee zou moeten maken. Het is verschrikkelijk en ik maak me zorgen over de wereld waarin mijn zoontje op moet groeien. Ik wens de ouders van beide meisjes (en jou ook!!) veel sterkte toe.
Anoniem
Wat is het verschrikkelijk dit nieuws, ik moet zeggen dat ik er zelf ook de hele tijd mee bezig was. Zijn ze al gevonden, is er al iemand terug gekomen... Het spookt in mijn hoofd, als mama van een 5 jarige dochter, die echt nèt toestemming van ons had om zelf naar de speeltuin te gaan achter ons huis, deze toestemming hebben we meteen ingetrokken. Wat is dit voor wereld waar we in leven, kinderen kunnen niet meer vrijheid spelen, fietsen, wandelen ect... Voor mij is het vreselijke nieuws echt de reden dat ik nu extra op ons meisje let, het maakt je bang. We kunnen onze kinderen niet altijd beschermen tegen alles, al zouden we het allemaal het liefste doen. Vanmorgen keek ik op facebook en kwam ik meteen weer twee vermissingen tegen, verschrikkelijk! Ik leef mee met de ouders, familie en vrienden. Ik hoop dat de angst niet lang zal blijven.... Sterkte voor iedereen die zoiets verschrikkelijks moet meemaken...
Gretha81
Stil van. Prachtig beschreven. Het is de nachtmerrie van iedere ouder/ mama. Heel veel sterkte voor alle mama's die hun kind op welke manier ook hebben verloren.
Anoniem
Mooi geschreven.. krijg er tranen van in m'n ogen het lijkt me vreselijk een kind te moeten missen. Maar bij dit nieuws van deze week met deze 2 meiden slaat de angst me enorm toe.. Om mijn eigen kinderen het gevoel dat je nergens veilig kan zijn beangstigd me enorm!