Leuk "spontaan" dagje naar oma

Spontaan besluit ik dat we vandaag wat leuks gingen doen. Ik probeer steeds proactiever te worden en dingen weer te ondernemen, ondanks het feit dat ik hier veel moeite mee heb en geen energie voor heb. 

Mijn moeder, die overigens zelf met de eigen gezondheid worstelt, is mijn grootste steun. Ondanks de afstand helpt ze mij waar ze kan. Zij zag de zon schijnen en had zelf ook het idee om wat leuks te gaan doen. Toen was de hamvraag, maar wat? Dierentuin? Speeltuin? Bos?

Na lang overleg, in achtnemend het ritueel dat heet dagritme van de jongste, werd besloten dat we naar Utrecht gingen naar het Wilhelminapark. Ik zou "snel" douchen met de meiden en wat broodsmeren en dan mijn moeder ophalen en gaan. Dit was om 10 uur afgesproken. Het douchen hier is de laatste tijd als een comedy act met hondjes, veel gejank gehuil en vluchtgedrag. Ga je achter de oudste aan om de haren te wassen (staat in de uiterste hoek van de douche), probeert de jongste tussen je benen door weg te glippen. 

Ik had het zo geregeld dat ik eerst zou douchen en de meiden zouden op de kamer spelen. Ik zou als ik klaar was een voor een wassen. Maar natuurlijk staan ze binnen no-time in de badkamer, waarbij de jongste met kleren+luier in de douche kruipt. Ik was net die vogelnest wat mijn haar hoort voor te stellen aan het uitkammen net nadat ik een halve fles conditioner in had gegooid. Ik heb een enorm dikke bos met krullen, dat na 2 dagen niet wassen een nestje wordt waar menig vogel jaloers op zou worden. Ik had al 4 dagen mijn haar niet kunnen wassen, dus je kan je voorstellen wat me te wachten stond. Na wat een eeuwigheid leek de meiden toch uitgekleed, gedoucht en met handdoeken gebonden gestationeerd op de douchemat, heb ik mijn douche beurt snel afgemaakt. Het was een wedstrijd tussen mij en de jongste. Wie zou eerder klaar zijn, zou zij zich uit de handdoek weten te bevrijden of zou ik al klaar zijn voor ze samen met de handdoek weer onder de douch staat. Het was gelijkspel, ze kwam net aan bij de douch toen ik de kraan sloot en haar greep. 

Mijn oudste is captain obvious, zij vertelt je uitgebreid wat er net gebeurd was terwijl je er zelf bij stond/staat. Vaak worden de details natuurlijk net iets anders na de 30ste herhaling. 

Kinderen omgekleed, nagels geknipt oren schoonmaken en dan tijd voor mij om me om te kleden dacht ik. Maar nee de oudste wil een jurk aan en de jongste besluit onder het bed van de oudste te kruipen waar net zo'n mooi  laagje stof zich had verzameld. F*&€@€ ik ga me eerst om kleden. Ondertussen 100 vragen beantwoorden, meerdere pogingen van zelfmarteling van de jongste tegen gehouden. Kinderen weer omgekleed en snel naar beneden, broodsmeren en proberen te vertrekken. Ondertussen zit de oudste haar brood te voeren en wordt er heel wat afgeknuffeld en gekust, ik word ook niet overgeslagen. Ik bedacht me dat ik een extra set kleding voor de meiden mee wil voor het geval dat. Tussen het bellen met mijn moeder en vertrekken zit inmiddels 3 uur. 

Maar eenmaal in het park hebben we ons erg vermaakt en hebben de meiden zich uitgeleefd in de zandbak. Lekker met de waterpomp gespeeld. We hebben ons 3 uur lang kostelijk vermaakt. Het was erg mooi weer en lekker rustig en daarna hebben we lekker pizza's gehaald en ijs en samen met papa en opa bij oma gegeten. Op de terug naar huis hadden we gehoopt dat ze zo moe zouden zijn dat ze zouden slapen, maar helaas het was een wedstrijd wie het valst kon zingen. Pas toen we onze wijk in reden viel de jongste in slaap. Die was meteen knock out, wat zijn ze toch schattig als ze slapen. De oudste wilde eigenlijk sneeuwwitje kijken bij ons op bed, maar nee het was genoeg geweest voor een dag. Beloofd het morgen ochtend op bed te kijken samen. 

Dus terwijl ik dit schrijf "liggen" we met z'n vieren  in bed sneeuwwitje te kijken. Heerlijk genieten. Wens jullie allemaal een fijne zaterdag, ik ga straks eindelijk naar de kapster, tijd voor wat anders!!