Just another Saturday night

Ik neem maar een slok van m’n ‘Jamie Oliver-wijn’ terwijl ik blogs lees over mama’s die een rauwe broccoli eten als avondsnack..

Zaterdagavond, kroost op bed en ja, daar gaan we! Geen Netflix, maar een werkavondje. Partner in crime W heeft vorig jaar besloten programmeer-codes te leren via een Hogeschool en daarom maakt romantiek met regelmaat plaats voor buffelen achter een laptop. 

Gezien het feit dat ik het iets rustiger aan moet doen, doe ik inmiddels wat blog-inspiratie op en probeer ik te leren van verdiepende tutorials over beauty-secrets van Aziatische vrouwen die zonder hun secret nog steeds freakin’ gorgeous zijn.

  Ondertussen word er nog wel een keer of acht geroepen vanuit de kinderbedjes.“Mam! Er zit een bom onder mijn bed, dat weet ik zeker. Mam, Kunnen ijsberen in Nederland leven? Mam, mijn deken zit niet lekker. Mam, het wc-papier is op. Mam, ik denk aan dat je dood gaat en nu kan ik niet meer slapen.” Intussen herinnert mijn negenjarige krullenpuber me aan mijn eigen begrafenis en pieker ik wat over wat nou als.. Ik kijk W aan terwijl zijn ogen me bevestigen dat deze libido-verlagende avond zijn humeur heus niet in de weg staat.

Ik neem maar een slok van m’n ‘Jamie Oliver-wijn’ terwijl ik blogs lees over mama’s die een rauwe broccoli eten als avondsnack en zich rete-fit voelen. Ik kijk naar W die door zijn ogen wrijft en wat zucht en ik zie mezelf in m’n laptopscherm met mijn goedgevulde glas en bedenk me dat ik helemaal niet zo’n gladde huid heb als ‘blog-mevrouw-broccoli.’ En ik heb ook niet zo’n bakfiets en al helemaal niet zo’n yoga-outfit. Hoe meer ik door haar blog blader, hoe meer ik snap waarom ik die burn-out heb.

Ik wilde eigenlijk mijn bourgondische leven promoten op dit blog, want we overleven allemaal het leven uiteindelijk niet en ik eindig liever vrolijk van mijn wijntje dan huilend van een prei. Maar ondertussen zit ik met wijn en de meest rare klachten en is ‘blog-chickie’ waarschijnlijk een wilde seks-zaterdag aan het houden in lingerie wat haar lichaam niet afsnijdt.
Dus ik lever mijn mars-ijsjes in voor een stronkje broccoli en sluit hem af met een heel klein nipje wijn.

Because i’m worth it, ofzo.