Isa: Waar het voor ons begon, MSN.

Onder in de scherm springt “Robin Online”…

Ik bekijk het even en ga snel door met een gesprek die ik heb met een goede vriendin. We zitten bij elkaar in de kerk of beter gezegd onze ouders zitten in dezelfde kerk en daarom zitten wij samen in de jeugd groep, maar je bent zo’n onhandige sukkel dat ik je nog nooit echt een kans gegeven heb. Waarom weet ik eigenlijk niet, op school ben ik populair, maar in de groep van de kerk val ik duidelijk buiten de boot. Jij dan weer niet, dat zal vast grotendeels komen door de positie die je ouders hebben of dat je meelift met de succes van je tweelingbroer? In ieder geval je zou mijn reputatie op school geen goed doen, dus je bent niet de moeite waard.

“Hey hoe gaat het?”

Ik twijfel of ik zou reageren, ik spreek jou nooit aan en jij mij ook niet, dus waarom zou je het nu ineens wel doen? Ik zwicht uit nieuwsgierigheid.

“Hey! Gaat goed met jou?”

We chatten uren met elkaar en ik merk dat er een duidelijke klik is tussen ons. Jij lijkt zorgzaam en langzaam begin ik je te zien als een jongen en niet alleen meer als alleen een nerd. De dagen gaan voorbij en veranderen in weken, op zondagen spreken we elkaar nog weinig, maar op msn gaan alle remmen los. Na een aantal weken begin je te biechten.

“Ik ben verliefd op een meisje, maar ik weet niet of zij mij ook ziet zitten.”

Ik voel hoe ik me ineens onzeker begin te voelen. Wat moet ik hiermee? Hier hebben wij het samen nog nooit over gehad. Wat zou hij hiermee willen bereiken? Zou hij mij bedoelen?

“Heb je het haar al laten weten dan?”

“Nou ja, niet met woorden. Dat durf ik niet, maar ik drop genoeg hints.”

Shit zou hij dan toch mij bedoelen? Ik hoop het echt niet! Ik zie dat soort dingen trouwens echt niet dus het zou zomaar waar kunnen zijn. Ik voel me verward, ik zie jou namelijk echt niet zitten als een vriendje. Ik ben dan ook echt wel te verlegen en hou teveel rekening met de gevoelens van andere om je keihard af te wijzen.

“Ok, maar wat wil je van mij weten dan?”

“Nou, jij bent ook een meisje. Misschien heb je tips voor me?”

Zou hij dit als spelletje bedoelen? Wilt hij kijken hoe ik reageer of hoe hij me kan verhalen doordat ik mijn hart blootleg over hoe naar zoiets kijk?

“Mijn ouders kennen haar al, als een goede vriendin. Ik denk niet dat ze haar ooit goed zouden keuren, want ze is nogal losbandig.”

Hé wat?! Ik ben het dus duidelijk niet. Ik ben populair, maar heb nog nooit het bed gedeeld met iemand, dus ik ben totaal niet losbandig. Ik zou opgelucht moeten zijn, hem tips moeten geven om haar te winnen. Als ‘normale’ vriendin zou ik hem aan moeten moedigen om haar te gaan veroveren. Ik voel me soort van afgewezen, een gevoel van teleurstelling omvangt me en ik raak in een paniek.

“Ik zou je best willen helpen, maar ik heb met Miranda afgesproken. We spreken elkaar later vandaag vast wel weer.”

Zonder om op reactie te wachten sluit ik alles af en ga ik wat anders doen, want natuurlijk had ik niet echt een afspraak. De rest van de week ontwijk ik msn en wanneer ik online ga kijk ik eerst dat jij er niet bent. Je stuurt me een paar smsjes, maar ik doe net alsof mijn beltegoed op is. Hier heb ik geen behoefte in, als ik je niet spreek en niet zie, dan gaat dit gevoel van zelf over. Jij bent duidelijk verliefd op een ander en dan wil ik niet verliefd worden op jou.

“Isa, ik weet niet wat er aan de hand is. We hadden het zo gezellig. Kom je morgen wel naar de kerk, zou je graag willen zien. Ik mis onze gesprekken...”

Ik hou even mijn adem in, want dit kan niet waar zijn. Morgen ben ik inderdaad bij de kerk, ik heb geen keus en moet gewoon mee tot ik 18 word. Hoe kan ik ja daar ontwijken?