IK VOEL ME @#$%^&*()!!!!!!

dus here we go....

Ik heb een kort lontje en mijn vriend negeert me maar of roept uiteindelijk: "WAT HEB JIJ?" 

Ik schreeuw dat ik vermoeid ben en dat ik tijd voor MEZELF wil. Ja voor mezelf, het zal wel te veel gevraagd zijn nu ik mama ben en natuurlijk ik ben super gelukkig dat ik mama mag zijn maar soms voelt het gewoon alsof ik alleen staande mama ben, 

alles komt op mij neer, als thuisblijf mama, prima geen probleem maar ik wil als mijn vriend thuis is gewoon:

RUSTIG NAAR DE WC,

RUSTIG DOUCHEN

gewoon rustig, maar nee, hij roept altijd: ja SNEL DAN, hup opschieten, soms meent hij het, soms zegt hij het als grapje, ik weet nooit welke van de twee het is, dus ik voel me standaard opgejaagd, net zoals overdag, want baby heeft mij nodig, en dat ik naar de wc moet net als hij op mn schoot (EINDELIJK!) ligt te slapen daar heeft baby geen boodschap aan, dus ik houd het meestal een uur op, minimaal, dan heeft hij in ieder geval 1 dutje overdag gedaan.

Soms overweeg ik zelfs of ik nog een slokje drinken neem omdat ik anders straks moet plassen, net als hij slaapt. 

Baby slaapt alleen op mijn schoot,zijn schoot, naast me op de bank als ik geluk heb(geen slapende arm)en s'avonds tussen ons in of tegen mij of mijn vriend aan.

Een tijdje geleden hadden we al een gesprek over de verdeling en dat het echt anders moet, want dit trek ik niet. 

Ik gaf aan, dat ik s'avonds als hij thuis is, even een uurtje voor mezelf wil, om te douchen/bad of iets in het huishouden ongestoord af kan maken of bloggen. Ook hadden we besproken dat als ik niet gelijk ga slapen met de baby met de laatste voeding en ik weer naar beneden kom om bijvoorbeeld 21.00 dat hij dan de ene dag naar de baby gaat en ik de andere,

hij grapte over een scorebord dat we konden bijhouden wie wanneer ging en zei ja komt wel goed.

Nou eindstand? Ik word elke avond als baby slaapt of wakker word(soms geef ik hem zijn laatste voeding beneden en valt hij daar in slaap)  naar boven gebonjourd met; nou doe snel je tanden poetsen enzo, dan kan hij naar boven.

Zowat elke avond lig ik elke avond dus al rond 21.00 in bed, nou vaak ben ik moe en vind ik het prima, maar af en toe wil ik ook gewoon even rustig op de bank zitten en thee drinken zonder me zorgen te maken of dat ene slokje net het slokje is waardoor ik moet opstaan om weer naar de wc te gaan. ME TIME

Nu is het al praktisch onmogelijk om de ene avond mijn vriend naar boven te laten gaan of bij de baby te laten liggen en de andere avond ik, want hij gaat bijna elke avond sporten, pas heel laat,rond 21.00 als het niet later is en dat is precies de tijd dat de baby in bed hoort te liggen maar (meestal) niet slaapt tenzij iemand er naast ligt. 

EN DE AVOND DAT HIJ NIET GAAT SPORTEN? oh dan is hij zoals vanavond bijvoorbeeld PANNEKOEKEN aan het bakken en daar dus weer te druk mee bezig als ik vraag of hij nu de baby kan overnemen. 

NOU toen brak ik, ja het is een opeenstapeling van dagen/weken, misschien zelfs maanden. En nu zit ik huilend dit te typen en als ik mijn vriend dit probeer uit te leggen vind hij me vast weer dramatisch. 

Als ik s'avonds dus "snel" mijn tanden moet poetsen en me klaar maak om naar bed te gaan lig ik dus al vroeg in bed met de baby, vriend gaat dan sporten of iets anders heel belangrijks doen en is dan de hele avond beneden, ik moet soms....daar gaan we weer PLASSEN, en durf de baby niet alleen in bed te laten want als hij net wakker word en ik zit op de wc en zo van het bed af valt....nou nee, ik houd het wel op! En hem even in zijn bedje leggen is ook geen optie want dan word hij helemaal overstuur wakker en dat vind ik zielig als hij lekker ontspannen ligt te slapen, dus ik moet het ophouden, net zolang tot mijn vriend naar boven komt en in bed gaat liggen, dan sta ik 9 van de 10 x GELIJK op om naar de wc te gaan. Ik heb wel vaker gezegd, kom tussendoor ff naar boven misschien moet ik naar de wc of iets...nou hij heeft het 2x gevraagd en nu is hij het denk ik al vergeten. 

I suck it up, en doe alles gewoon en vaak nog een beetje meer, maar als ik dan iets vraag aan hem... dan heeft hij geen tijd, moet hij iets anders doen, is hij ergens mee bezig, etc. Terwijl ik 24/7 voor de baby klaar sta, 

zoals s'ochtends vroeg, ik slaap altijd met een kruik en die is s'ochtends koud, dan vraag ik heeeel soms (omdat het antwoord op 2 uitzonderingen na ALTIJD NEE IS) of hij hem wil vullen, en dan heeft hij nooit tijd, ja ik snap dat hij naar zijn werk moet, maar hij staat 1 uur en 15 min van te voren op, heeft hij echt niet 1 minuut de tijd om iets voor MIJ te doen, wat mijn leven een stukje fijner en makkelijker maakt? I guess not. Dat terwijl ik van 6 uur s'ochtends tot...nouja heel de dag+nacht weer voor de baby klaar sta en het huishouden etc. en een rustige warme maaltijd nuttigen een wonder is ipv een normale basisbehoefte? Als hij mijn leven nou net ietsjes makkelijker kan maken...waarom doet hij dat dan niet?

Bijna alles moet met een zucht als hij dan iets doet voor mij of de baby, ik vind dit niet leuk en heb dit ook al aangegeven, 

Ja nu zit hij beneden voetbal te kijken met de baby, terwijl de baby moet slapen en ondertussen hopelijk te wiegen dat hij misschien in slaap valt, maar alleen maar omdat ik dus net boos werd en vertelde dat hij ook zijn verantwoordelijkheid moet nemen.

Waarom moet ik altijd vanzelfsprekend klaar staan voor de baby en hem pakken/helpen met alles  en als ik wil dat hij het doet ik het moet vragen (en dan vaak ook nog een zucht,een weerwoord, ik ben bezig etc terug krijg) 

IK VIND HET ECHT NIET ERG om voor mijn lieve baby te zorgen, maar ik wil er gewoon niet alleen in staan. 

Mijn vriend is een hele lieve vader UIT ZICHZELF voor de baby, hij speelt,knuffelt en laat hem lachen.

(geeft hem soms eten en helpt soms met zijn luier e.d als ik het vraag) 

Maar als ik om hulp vraag......ZUCHT.