7 jaar geleden
Ik slik stiekem de pil
Ik heb zo met hem te doen, mijn lieve man. Elke maand als ik ongesteld ben, komt bij hem de klap: weer niet zwanger...
Ondertussen weet ik wel beter. Ik raak maar niet zwanger omdat ik netjes elke dag de pil slik. Stiekem.
Hoewel ik dit verhaal al menig maal gehoord heb in de omgekeerde vorm: vrouw slikt geen pil en vertelt aan haar man van wel. En dan oeps: zwanger... Walgelijk vind ik die dames dan. Maar wat ik doe, kan eigenlijk ook echt niet... Maar toch doe ik het en wel hierom:
Na een pittige zwangerschap en een vreselijke bevalling zijn wij de trotse ouders geworden van een prachtkindje. Erg fijn en goed. Ik houd zielsveel van mijn kind en ook van mijn man. Wel zijn mijn man en ik flink uit elkaar gegroeid en meer papa en mama geworden als vriend en vriendin.
Nu, eindelijk is de balans terug. We hebben namelijk weer een erg actief seksleven. Ik geniet er intens van! We zitten weer aan elkaar, doen het meerdere keren op een dag. Hij met als doel om een broertje of zusje te maken voor ons kindje. Ik met als doel... Tsja, geen doel eigenlijk. Gewoon genieten.
We hebben nauwelijks ruzie meer en de passie spat er van af. Toch, elke maand als ik mijn stopweek heb en ik vertel dat ik ongesteld ben komt de klap hard aan voor hem. Ik moet stoppen met hem voorliegen en ook echt stoppen met de pil, maar elke maand schuif ik het een maandje verder.
We zijn nu al 7 maanden aan het 'proberen'... Maar ondertussen slik ik al die tijd de pil.
Wat nu? Zal ik volgende maand echt stoppen met de pil en zien waar het schip strandt of opbiechten dat we door mijn toedoen niet eens zwanger konden worden al die tijd...?
Christelkortekaas
Waarom is het hebben van één kindje een luxe ten opzichte van het hebben van meerdere kinderen?
StephjeT
Ten eerste... Leugens in welke relatie ook, om welke reden dan ook; niet oké. Ten tweede; 'proberen' zwanger te raken is pas goed getimed als jullie er beiden volledig achter staan, niet voor maar 100% maar voor tenminste 1000%. Blijkbaar ben jij zelf (nog) niet toe aan een tweede kindje, wees daar gewoon eerlijk over. Om de tafel gaan met je vriend over hoe jij je voelt waarin ook hij zijn kans krijgt om zichzelf te uiten is op dit moment het enige juiste wat je kunt doen. Vertel hem ook hoeveel pijn je hebt gehad in de periode dat de afstand het grootste leek, en dat je zo blij bent met hoe het nu gaat. Een relatie gebaseerd op leugens is geen goede relatie, een goede relatie is elkaars beste maatje zijn en over alles durven te praten. Ook als dat betekend dat er gepraat wordt wat de andere partij misschien wat minder leuk of fijn vind...
Anoniem
Weet je, ik snap jou wel! Ik snap ook zeker de primaire, achterlijke reacties waarin je een feeks en een slechte vrouw genoemd wordt. Maar dat ben je niet! Okay het is misschien niet zo handig van je om dit voor je man verborgen te houden. En de reactie dat jij een slechte op leugens gebaseerde relatie hebt etc dat is dus ook niet aan de alwetende über-super mama's hieronder om te bepalen. Wat ik probeer te zeggen: 1. Jij bent eigen baas over je lijf, als jij nog eventjes wil wachten. Zeg dat dan tegen je man. Misschien komen jullie er samen wel achter dat het makkelijker is om 'de druk' er wat af te halen en tijdelijk een pauze in te lassen... Misschien komen jullie wel tot de conclusie dat je een half jaartje of zo aan de pil kunt gaan, en dan weer verder te kijken. 2. Ik zou helemaal niet vertellen dat ik aan de pil ben geweest.
Claire81
deze situatie is sowieso niet goed voor je relatie, je durft kennelijk niet eerlijk te zijn voor welke angsten je hebt. dit moet je eerlijk met hem bespreken en pas dan weet je of je relatie weer in balans is. Samen moet je eruit komen of je überhaupt een 2e kind wilt. En dat je de eerste jaren als ouders doorbrengt en minder als stel is heel gewoon, want die jaren zijn ook nogal intensief en soms uitputtend te noemen. een stabiel gezin is gebaseerd op eerlijkheid en respect, dat is ook het voorbeeld dat je voor je kind wilt zijn neem ik aan. Ga het gesprek aan en kom er samen uit! en ja ik denk wel dat hij flink boos zal zijn als je hem 7 maanden voorgelogen hebt. maar al is de leugen nog zo snel.. de waarheid achterhaald hem wel, hebben mijn ouders me altijd geleerd en leer ik zo ook weer mijn kinderen