Ik lijk wel een blije vogel!

...en dan is ze pas 20 weken! En heeft ze sinds deze ochtend door dat je beide kanten op kan rollen. Van buik naar rug deed ze rond 10 februari ineens volop. Andersom bleef ze steeds op dat ene welbekende punt vasthangen. Het armpje onder het lichaam waar met veel gekreun en gesteun en uiteindelijk woede nog net NIET overheen te komen is. Ons altijd goedlachse meisje veranderde afgelopen week bijna in de hulk. Zo boos dat het haar nog niet lukte. En mama maar lachen (ja sorry ^_^ ) Het is nu eenmaal niet wat ik gewend ben van ons vrolijke dametje. Oh ze kan zich dus toch wel ergeren?! 

Maar ik had dus al zo'n vermoeden dat het niet heel lang meer zou duren. En zodoende sta ik al dagen langs de box of haar speelkleed te juichen/aanmoedigen als een ware toeschouwer, als een voetbalmoeder, als een overenthousiast persoon. Als ze ouder zou zijn kreeg ik vast rollende ogen en een beschamend 'MAHAAAAAAM DOE NORMAAL!'. Maar mijn geluk...Ze is nog klein en ze geeft er niks om hoe gek ik sta te doen. Sterker nog, ik zie de twinkeling in haar oogjes en de wilskracht om nog iets meer kracht te gebruiken. Maar het mag dus niet te lang duren. Dan word ze boos. Oh geen geduld? Weten we dat ook weer. ;-) 

Heb je van je oma! Zei ze zelf ook al. (Ontspring ik in ieder geval de dans...niet mijn schuld woohoo). Nee van mam en pap heeft ze de eigenwijsheid overgenomen. Dubbelop. Maar dat is weer een ander verhaal!

Maar toen..brak deze dag aan. Ik leg haar vanochtend in de box en meteen ligt ze op haar zij en geeft ze mij haar mooiste lach. Ja dan is mijn dag sowieso al goed begonnen. Vervolgens was ze de hele tijd allerlei pogingen aan het doen maar goed, dat meiske groeit ook goed door en heeft al een behoorlijke lengte. Dus bij elke draaipoging die ze onderneemt hangt ze met haar voetjes buiten de box. Tja dat draait natuurlijk voor geen meter. Zelfs geen centimeter. En die heb je toch wel nodig bij omrollen.

Gelukkig was daar dan het speelkleed. En nog geen 10 seconde nadat ik haar daar opleg rolt ze om!! I knew it!! Ik heb er een filmpje van gemaakt voor de opa's, oma's en ooms em tantes en ik bied bij deze mijn excuses aan voor het feit dat, mocht het geluid vol open staan, ze nu vast bijna doof zijn...Sorry...gaat vanzelf. TROTS!    Toen ze later in de box lag kreeg ze er geen genoeg van. Waar het haar vanochtend nog niet lukte door plaatsgebrek in de box ging het nu als vanzelf. Ze heeft de smaak te pakken. Terwijl mama naar het toilet ging draaide ze ook weer om. Opeens lag ze weer op de buik toen ik de kamer weer in kwam. 

En ik moet opbiechten dat ik echt niet spoor. Zij zal ook wel gedacht hebben..maf mens! Ik heb staan dansen en springen voor de box en ik heb bijna de vogeltjesdans gedaan. Spontaan, niet bewust!

En dan gaat dit alleen nog maar om omrollen. Ze gaat nog zoveel leren de komende tijd. Ik ben gewoon zo'n overdreven happy mom. And I love it! (En zolang zij geen MAHAAAAAAM! roept kan ik lekker mijn gang gaan ;-) )