Ik heb een heel bijzonder broertje

Soms een traan en heb de afgelopen tijd al genoeg gejankt.

Ik denk dat het de hormonen zijn.
Ja jullie lezen het goed. Wij zijn 34 weken zwanger van een prachtig meisje.
Mayson krijgt een zusje.
Moest zelf even slikken toen ik er achter kwam en mijn vriend op zijn werk was en ik hem gillend op belde.
Wat liggen verdriet en geluk dicht bij elkaar.
Eerste plaats ben je super blij maar natuurlijk ben je ontzettend bang. En had ik ook een schuld gevoel tegen over Mayson. Zo snel al weer een tweede kindje. Wat moest hij wel niet denken, dat ik hem al vergeten was.
Nadat we er aan toe waren hebben we iedereen verteld dat we zwanger waren.
Onze verloskundige heeft ons geweldig geholpen en dat doet ze nog steeds. We zijn wel medisch dus ik zal verder in het ziekenhuis alle controles hebben, maar het is een hele gerustelling om extra langs de verloskundige te gaan.
Op mijn werk moest ik natuurlijk ook vertellen dat zwanger ben en dat vond ik wel even lastig.
In september zijn we nog lekker een weekje op vakantie gegaan om even een week te ontspannen na de verschrikkelijke tijd.
Toen kwam de pret echo. De zenuwen gierde door me lijf. Wat als nu meisje is. Zouden we kunnen wennen aan het idee dat er in eens een meisje komt. Begrijp ons niet verkeerd het is allebei welkom maar ik zelf ga nog elke dag naar Mayson zijn kamer waar alles nog voor hem klaar staat en als er een meisje komt moet er toch wel wat worden aangepast.
En ja hoor we krijgen een dochter. We hebben allebei een maandje aan het idee moeten wennen en het nog voor ons zelf gehouden. Op een etentje van me ouders hebben we het bekend gemaakt. Iedereen was verrast want we hadden niks gezegd.
Langzaam ben ik gewent aan idee dat we een dochter krijgen.
Ik wilde heel graag iets voor haar kopen. Gewoon een schattig pakje of jurkje maar dan ga je de winkel in en sta je draaien tussen de rekken van de jongen en meisjes kleding en kon ik niks vinden. Eenmaal buiten kwamen de tranen.
Het veranderen van de kamer vond ik ook erg lastig. Heb veel gehuild maar toen het eenmaal klaar was zag het er prachtig uit. En hebben een mooie plekje gemaakt om Mayson te herdenken. Daarna was ik ook helemaal gewent aan alle meisjes spullen en wist de Post NL ons huis regelmatig te vinden.
Daar was dan de datum 03-02-2017 een jaar geleden werd ons mannetje geboren. Ik had deze dag vrij genomen en samen met mijn vriend hebben wij een mooie herinnering gemaakt aan deze dag. Want naast dat Mayson is overleden heb we natuurlijk ook een prachtige zoon gekregen en dat zullen wij nooit vergeten.
Inmiddels ben ik met zwangerschapsverlof en moet ik nog steeds wennen aan het idee dat hier over een paar weken een klein meisje in huis is.
We kunnen er alleen nog maar van dromen, toch ben ik nog steeds heel bang. Als ik even geen beweging voel kan ik zomaar in paniek raken en door de kamer springen om vervolgens rustig op mijn linker zij te gaan liggen om te kijken of ik al beweging voel en elke keer is het weer een opluchtig als je dan beweging voelt.
Wij zijn ontzettend dankbaar dat we weer een klein wondertje mogen verwelkomen en Mayson grote wolken broer word.

Nog ongeveer 3,5 weken en dan word ons meisje gehaald.Deze weken neemt de stress toe. Ons mannetje is in de 39ste week overleden en deze laatste weken loopt mama op haar tenen Mayson. Alles voelt het zelfde als bij jou. Had ik dan eerder moeten ingrijpen en had je nu dan nog geleeft. En al die goed bedoelde reacties met je moet genietrn kan je moeder even niet meet horen. Weten zij hoe voelt een dood kind in hun buik te hebben of een baby op je buik die niet leef. Dat gevoel kan je niet zomaar even naast je neer leggen.Deze weken denk ik veel aan jou Mayson.Als ik pieker denk ik steeds hoe zou het zijn als jij er bij was. Helaas zullen we dat nooit weten maar wel kunnen we je zusje vertellen over een heel bijzonder broertje.