Ik ben er klaar mee, hier trek ik een grens.

Vragen in overvloed en niemand heeft het antwoord. Ik zit vol, mijn emmertje druppelt over. Ik ben niet de weg kwijt al dacht ik dat soms.. 

Inmiddels heeft mn vriend al eventjes geleden gehoord dat z'n baan veilig is en dus heeft hij promotie gehad. Super natuurlijk!  Ook ik heb een nieuwe baan erbij in de kinderopvang, mn huidige werk als gastouder zet ik ook voort. Dus met het werk gaat het beide super!

Het is die kinderwens en miskraam uit april die dwars ligt. Na een miskraam zou je verhoogd vruchtbaar zijn... ik weet niet helemaal waar ze dat op baseren. Voor alsnog word ik elke maand ongesteld.  Erg frusterend.. Elke maand is frusterend al zo een anderhalf jaar. Ik wil gewoon de dokter bellen! We zouden op 23 februari naar de gyneacoloog gaan voor een intake omdat wij niet zwanger werden maar 14 februari hadden we ineens een positieve test dmv ZI. 9 maart zagen we een kloppend hartje van 7wkn en dgn en op 31 maart namen we alweer afscheid. 

Maar nu gebeurt er weer niks, moet ik nu weer een heel jaar wachten? 

Op 17 augustus controleren ze de cyste bij mn eierstok, misschien zit die in de weg.. ik weet het ook niet.

ik ben er klaar mee. Ik ben het spuugzat! Ik wil het niet eens meer!  We kappen ermee. We zien wel waar het schip strand. Mn vriend staat hier achter, hij lijkt niet eens een keuze te hebben. Ik ga er aan onderdoor en hij verliest de vrouw waar hij een liefdesbaby mee wil. Een liefdesbaby...