Ik ben de mama

Ik ben de mama en dit is mijn gezin. Mijn gezin bestaat uit de baby, de peuter, de papa en de mama. Mijn gezin is druk, maar ik ben de mama, dus ik zorg ervoor dat alles in goede banen verloopt.

De papa werkt full time en verschillende diensten, ook ‘s nachts. Maar ik ben de mama, ik werk niet. Ik poets dan de tandjes van de peuter en lees haar een verhaaltje voor, terwijl de baby in de draagdoek op mijn buik zit, of aan de borst drinkt.

De peuter is nogal onstuimig. Ze rent, springt, klimt, danst, zoals peuters dat doen. Ze valt ook wel eens. Dan heeft ze weer een blauwe plek of een schram, maar ik ben de mama en mama’s kusjes werken magisch. Mama’s knuffels ook. 

De baby huilt. Veel en lang. Het lijkt alsof ze altijd in een sprongetje zit en ze heeft moeite om zelf in slaap te vallen. Maar ik ben de mama, dus ik draag haar in de draagdoek en ga nog een rondje om, zodat ze in slaap valt. Of ik ga met haar op bed liggen, zij aan de borst. Als ze dan in slaap is gevallen probeer ik wel eens zachtjes weg te kruipen om heel even niet de mama te zijn, maar dat merkt ze meestal meteen. Vaker nog val ik op bed met haar in slaap, want ik ben moe.

Ik ben de mama. Ik ben hun enige mama. En hoewel het soms zwaar is of vermoeien en ik soms haast vergeet dat ik ook nog iets anders ben dan alleen mama, zou ik het nooit anders gewild hebben.