Hoe 'verdriet' en 'boosheid' kunnen helpen.

Dat mijn oudste mannetje een gevoelig mannetje is, dat was vanaf de geboorte duidelijk. Prikkels kwamen bij hem net wat sterker binnen dan bij andere kinderen, hij moest ook altijd wat langer bijkomen van uitjes en indrukken. Op zich geen probleem, we wisten dit van geboorte af aan en hebben hem dan ook altijd de rust en regelmaat geboden die hij nodig had.

Sinds hij naar de basisschool ging, werd het voor ons lastiger om alles voor hem ‘af te bakenen’ en te ‘filteren’, tevens waren we ons er van bewust dat dit ook een goede leerschool voor hem was, omdat hij toch in deze wereld moet opgroeien en leven. Nieuwe dingen waren en zijn nog steeds heel erg spannend voor hem, hij kan er letterlijk van in paniek raken.

Toen hij 5 jaar was hebben we een kindercoach benaderd. We hoopten dat zij hem zou kunnen helpen om dingen te filteren en om zijn emoties te kunnen reguleren. “Wat doe je als je iets spannend vindt? Hoe kan je zorgen dat je weer rust in je lichaam krijgt. Etc..” Hij vond het erg prettig om naar haar toe te gaan en leerde daar ook echt technieken om tot rust te komen. Ontspanningsoefeningen, verhaaltjes over luikjes in zijn lichaam die hij open en dicht kon doen en gewoon even lekker kunnen zijn wie hij was zonder de druk van de ‘maatschappij’.

Ik heb veel gelezen over gevoelige kinderen en herkende mijn zoon in alle verhalen die er waren. Hoog sensitiviteit was een term die viel en ik kan bijna wel met zekerheid zeggen dat mijn zoon ook hoog sensitief is. Tevens is er uit tests gebleken dat hij ook nog eens hoog intelligent is, voor hem zelf (nu nog) een lastige combinatie, maar wat ben ik ontzettend trots op de stappen die hij zet en maakt.

Hij heeft enorme faalangst ontwikkeld door zijn perfectionisme. Gevolg hiervan was ook dat hij totaal geen zelfvertrouwen meer had, want waarom was hij nou goed? “Nou zoon, je bent goed omdat je zo’n gigantische lieve, slimme, inlevende, meewerkende knul bent. Je hebt oog voor de ander en dat is heel bijzonder op jouw leeftijd!” Zo verdrietig om te zien dat hij dat zelf niet gelooft. Nu is hij een paar weken bezig met de Rots en Water training, een training om er voor te zorgen dat je in je eigen kracht komt te staan. We zien hem hierdoor gelukkig steeds zekerder worden en dat is een prachtig proces om mee te maken.

Een aantal maanden geleden kwam er in de bioscoop een nieuwe kinderfilm, namelijk Binnenstebuiten (Inside Out), een film over emoties. Deze emoties worden letterlijk uitgebeeld door poppetjes. Het leek mij een geweldige film, zeker voor mijn oudste, maar door omstandigheden konden wij helaas niet naar de bioscoop gaan. Nu was ik van de week bij een vriendin en zij had de film liggen en we mochten hem lenen.

We hebben hem net samen gekeken en ondanks dat hij heel erg verdrietig werd van de film en alles bij hem binnenkwam alsof het echt was, heeft hij er wel ontzettend veel van geleerd. De film gaat over een meisje wat gaat verhuizen. Ze moet haar vriendjes, fijne herinneringen en haar favoriete sport achterlaten en opnieuw beginnen in een wild vreemde stad. In haar hoofd zie je dat ‘blijdschap’ helaas plaats moet maken voor ‘boosheid’ en ‘verdriet’ en zie je wat dit met haar doet. Mijn zoon moest er erg van huilen, maar tegelijkertijd werd er duidelijk gemaakt dat je verdriet en boosheid ook nodig hebt om uiteindelijk weer blij te kunnen worden. Het was een prachtige film om dit, in kindertaal en beeld, uit te leggen aan kinderen!