Snap

Hoe ging het verder....

Na de clomid zwanger. Voor mijn gevoel toen eindelijk zwanger. Maar hoe ging het verder....

Mijn vorige blogs had ik eerder al ooit geschreven. In het heden ben ik al weer een stuk verder. 

Mijn zwangerschap ging voorspoedig met de gebruikelijke kwaaltjes. Vooral veel brandend maagzuur en slecht slapen. Ik heb gewoon tot vier weken voor de uitgerekende datum gewerkt.   En op 21 april een week een 1 dag na de uitgerekende datum is onze dochter geboren. 

De bevalling heeft in totaal 24 uur geduurd. Op zondagavond begon het. Ik heb nog rustig een film gekeken en heb daarna nog wat geslapen. Het was tweede paasdag en mijn moeder met haar man kwamen nog even op bezoek. Ze wisten niet dat ik al bezig was. Toen ze weg waren maar even gebeld naar het ziekenhuis. We mochten komen. 

Omstreeks 1500 uur waren we daar en bleek ik 4 cm ontsluiting te hebben. Ze hebben mijn vliezen gebroken. Daarna ging het snel. Ook nog gebruik gemaakt van het morfinepompje. Heerlijk wat een rust toen. Rond 2200 uur mocht ik gaan persen en om 2210 uur kwam onze dochter te wereld. Helaas had ik te veel bloed verloren en wilde de placenta er niet uit. Deze werd handmatig verwijderd tijdens een operatie. 

De volgende dag vroeg de verpleegster of ik kon plassen. Eigenwijs als ik was probeerde ik dat. Ik viel flauw... En kreeg een paar uur daarna bloed. Hierdoor voelde ik mij gauw beter. Na nog een nacht ziekenhuis mochten we eindelijk naar huis. En toen begon het pas. Het leven met een baby. De geboorte van een gezin en moeder. 

En eerlijk gezegd.... Makkelijk vond ik dat niet. Weinig roze wolk... Veel emoties. Maar nu. We zijn tweeënhalf jaar verder en het is nog steeds hard werken. Ik kan mij echter geen ander leven voorstellen. Na onze prachtige dochter ben ik weer zwanger geworden. En dat ging makkelijker dan gedacht.