Het langverwachte kruipen ( bijna dan)

Als ik naar mijn zoon kijk zie ik echt dat het een combinatie is van mij en mijn man, veel heeft hij weg van mij zoals mijn eigenwijsheid, mijn voeten en lach. Maar veel heeft hij ook weg van zijn vader zoals zijn neus, zijn kin en zijn doorzettingsvermogen.

Vanaf het moment dat wij zijn ogen zagen zeiden en dachten mijn man en ik hetzelfde 'die heeft hij van je moeder ( mijn moeder)' en zo is er toch nog een stukje van mijn moeder waar ik naar kan kijken.

Als ik zo na ga hoe snel mijn zoon zich heeft ontwikkeld verbaast het mij hoeveel hij al kanen ben ik natuurlijk hartstikke trots.

Wat ons sinds ongeveer een week opvalt is dat op het moment dat hij vooruit wilt op zijn buik dat hij steeds meer zijn knieën gebruikt en hij gaat nu dus ook veel sneller vooruit.

Als hij op de bank ligt op zijn buik draait hij zichzelf om, om zo weer de andere kant op te kunnen kruipen. Hij gaat zo snel dat je echt geen seconde kan wegkijken omdat hij anders zo van de bank af rolt.

Ik kijk nu al uit naar zijn volgende avontuur in zijn leerproces :)