Het is altijd badjasdag

Sint Maarten, de verjaardag van mijn jongste, Sinterklaas, heeeeel veel snoep. En frustratie. Want ik wil, ik wil! Maar nog veel liever dan al dat lekkers, wil ik me lekker voelen. 

Het zijn namelijk niet alleen de kilo's. Ik kijk naar mezelf en zie een jonge vrouw in een badjas, pyjamashirt en joggingbroek. De vrouw die een hekel heeft gekregen aan beha's, omdat ze zo knellen. Die liever in een spijkerbroek of in een leuk jurkje op de bank zou zitten, maar daar helemaal niet van ontspand, omdat de kledingstukken die het allermooist staan zo zeer doen. 

De beugels snijden in mijn vlees. De striemen van elastiek staan in mijn vel. De stugge spijkerstof omkneld mijn dijen stevig, te stevig. Waar modieuze naadjes of gaten zitten gaat mijn vetvoorraad een eigen leven leiden, een abstact heuvellandschap tot gevolg. Kunstmatige cellulitis. Auw.

De bevalling van mijn jongste is nu een jaar (en twee dagen) geleden. Destijds was ik nóg 10 kilo zwaarder, maar ik weet nog heel goed dat mijn kraamverzorgster zei: "jij afvallen? Gekke meid! Dat heb jij niet nodig." 

En echt, ik kan er prima uitzien, in dat jurkje of in die mooie spijkerbroek. Maar alleen overdag. Mijn guilty pleasure: als de kinderen op bed gaan trek ik iets makkelijks aan. 

Daar kan ik me inderdaad heel schuldig over voelen. Want inmiddels trek ik mijn comfy outfit smiddags al aan, als ik weet dat ik de deur niet meer uit hoef. Komt mijn man thuis: "hoi schat!" en dan sta ik daar op m'n ongezelligst. Voor hem maakt het niet uit, zegt ie. Maar ik zou hem graag ook weer eens mijn mooiste ik laten zien, zowel van buiten als vanbinnen. Het slaat namelijk op mijn humeur. Voel ik me slonzig, dan word ik onzeker(der). En wantrouwiger. En uiteindelijk onaardiger.

Het is dus waar: als je je rot voelt, moet je je zo mooi mogelijk kleden, dan straal je power uit. Ik weet dat het werkt, want andersom werkt het ook. Voel je je prima en kleed je je niet zo zorgvuldig (en dat is nog zacht uitgedrukt), dan voel je je ook minder fijn.

Daarom wil ik afvallen. Weg met de slobbertrui en naadloze sportbeha. Opzouten met de leggings en bergen tricot. Ik wacht op de dag dat ik leren broeken, strakke satijnen jurkjes met überdecolleté, slank gesneden jasjes en mouwloze hemdjes kan dragen. De deur voor mijn lief kan opendoen zonder erachter te willen wegkruipen. 

En eindelijk, eindelijk die badjas aan de wilgen kan hangen. Of in de kast, voor noodgevallen.

Van iedere dag badjasdag naar dag, badjas!

Liefs, Rineke