Het doopfeest van baby J.

Rond 5 uur 's ochtends kwamen mijn moeder, zus, nicht en tante aan. Omdat de priester al heel vroeg de dienst wilde beginnen, moesten een aantal lekkernijen voor die tijd al bereid zijn.

Mijn liep naar boven en bleef lang weg. Ik liep naar boven en hoorde dat hij aan de telefoon was met zijn vader. Ik hoorde hem vragen waar ze bleven, omdat iedereen die zou helpen er al waren. Ik ging naast mijn man zitten en hoorde zijn vader zeggen dat ze niet komen. Mijn man vroeg hem waarom? Zijn vader antwoordde omdat je zusje buiten spel wordt gezet met de handelingen die zij eigenlijk volgens de traditie moet doen. Op dat moment werd ik kwaad en zei tegen mijn man. Hey, als je ouders niet willen komen is het hun verlies. Zij missen iets belangrijks van ons kind. Zij kiezen er voor om niet te komen, laat ze maar. Mijn man zei nog, we hebben alles gedaan wat je mij hebt gevraagd. We zijn zelfs met ons kind bij jullie langs geweest en dit is mijn dank? Dit is een belangrijke dag voor ons en daar willen jullie geen deel van zijn? Mijn man barstte bijna in tranen uit. Omdat ik niet wilde dat de familie beneden iets zou merken, zei ik tegen mijn man op te hangen. Hij keek mij met betraande ogen aan en hing op. Hij zei en nu? Ik zei sorry maar als jouw ouders hier niet bij willen zijn is het hun keuze. Ik laat deze belangrijke dag niet verpesten door jouw ouders, sorry. Hij zei je hebt gelijk, het gaat hier om de baby en ons. Ik zei tegen hem, het komt goed. Wij gaan er een leuke dag van maken. Ik legde de baby in zijn bedje en liep naar beneden om te helpen.

De voorbereidingen verliep rustig. Mijn man had ondertussen zijn broertje gebeld met de vraag of hij zijn ouders kon overhalen. Zijn broertje was een weekend weg en is meteen naar zijn ouders gereden om ze over te halen. Het is hem niet gelukt. Achteraf was ik hier niet blij mee. 

Gelukkig was alles goed verlopen. J. was kaal geschoren en lag na zijn badje lekker te slapen in zijn bedje. Ik was een praatje aan het maken met de familie toen ik de ouders en zusje van mijn man binnen zag komen. Mijn man en ik keken elkaar aan en gebaarde naar elkaar "wat komen ze nu doen?" Uit beleefdheid liep ik naar ze toe om ze te verwelkomen en zei dat ze buiten konden gaan eten. Een tante van mijn man zei nog "ik heb echt respect voor je dat je ze toch nog met zo veel respect behandeld, terwijl ze jullie zoveel pijn en verdriet hebben gedaan." Ik zei tegen de tante van mijn man "ik moet mij niet laten kennen en bovendien ben ik goed opgevoed door mijn ouders." 

Mijn man en ik gaven zijn ouders geen aandacht en vroegen de nodige dingen aan ze zoals, wat willen jullie drinken? Hebben jullie al gegeten? Het feestje was ten einde en mijn moeder, zus waren alles aan het opruimen en afwassen. Niemand maar dan ook niemand nam de moeite om ze te helpen. Zelfs de vrouw van zijn broertje niet. Ze zaten op de bank samen met zijn zusje en een neef en nicht luidruchtig te doen. Zijn nicht zei nog wanneer wordt J. wakker? Ik wil met hem spelen. Hierop antwoordde ik J. komt niet naar beneden vandaag. Dit is wat mijn man en ik hadden afgesproken. 

Zijn ouders hadden de spullen die wij van hen hadden geleend ingeladen in de auto en gingen weg. Zijn zusje had niet eens het fatsoen om iedereen op een normale manier gedag te zeggen. 

Mijn ouders wilden ook gaan toen mijn man tegen mijn moeder zei om even te wachten. Ik haal J. even dan kunt u hem even vasthouden voordat jullie gaan. Hij kwam beneden met J. zodat mijn moeder en zus even met hem konden knuffelen. Hierna gingen mijn ouders weg.

Een vriend van mijn man kwam nog even langs en mijn man was weer zich zelf. Nadat hij weg was, zei hij kom we gaan naar bed. Morgen ruimen we verder op en gaan we lekker met zijn drieën weg. Even ontspannen en je verjaardag met zijn drieën vieren. 

De volgende dag ruimden we derest op en zijn daarna naar Haarlem gegaan om lekker te ontspannen. Mijn man was een beetje afwezig en ik zei tegen hem om het van hem af te zetten. Hij zei nee dit krijgt nog een staartje. Ik ga van de week even langs om mijn ouders op de feiten te wijzen....