Helaas zijn we terug bij af

Na mijn laatste blog ging het eigenlijk wel heel erg goed. We hadden een vrolijk en meewerkende peuter. Niks geen gedoe en ik genoot er echt van. 

Lekker samen spelen. De dagelijkse routine weer wat oppakken ondanks dat ik nog vakantie had. We luisterde naar elkaar en er was een geven en nemen situatie ontstaan. 

Helaas gaan we nu weer hard berg afwaarts. Sinds en week ben ik weer aan het werk en ondanks dat er naar mijn idee geen tijdsdruk is sluipt het er weer in dat er strijd komt.

Het begon met het tandenpoetsen s avonds. Tja of je nou wil of niet het moet gebeuren dus dan maar de houdgreep. Nee dat wil ik niet maar een keer overslaan is het begin van het einde denk ik. Daarna begon het over een jas aan naar buiten. Het is snel fris geworden dus een jas is wel praktisch. Hij denk daar anders over. Mama bij de deur trek ik echt mijn jas aan. Eenmaal bij de deur zegt hij buiten trek ik mijn jas aan. Dan is het als we bij (willekeurige plek van de eindbestemming) zijn trek ik mijn jas aan. Conclusie de jas gaat niet aan als het aan hem ligt. Onder dwang aan doen kan wel maar hij trekt hem. Net zo hard weer uit. Met de rits op de rug aan doen heb ik nog niet geprobeerd. Dit gaat nu ook zo met de schoenen helaas. 

Maar niet alles gaat fout. We zijn ook bezig met zindelijk worden. Dat gaat erg goed. Vandaag zei hij tegen mij als we straks thuis zijn wil ik mijn luier af en ga op het potje plassen. Op de créche is het echt een no go om op de wc of potje te plassen voor hem maar thuis lukt het! Sinds we dit aan het oefenen zijn lijken de peuterpubertijd driftbuien wel weer meer aanwezig. Alsof het ene zoveel energie kost dat het op een ander vlak mis gaat. 

Als er iemand nog tips en trucs heeft ze zij welko