Haasten, haasten, haasten een geweldige tip

Kennen jullie dat? Elke ochtend het gevoel hebben alsof je tegen een muur aan staat te praten. Ook al ben je er op tijd uit, heb je de dag ervoor alles al klaar gelegd voor de dag erna, maar dan nog moeten haasten en nog maar net op tijd zijn.

Ik hoor me soms schreeuwen tegen mijn kinderen dat ze moeten opschieten en niet zo moeten treuzelen, pfff vervolgens zitten ze doodleuk in hun kamer te spelen met barbies of poppen. Fijn dat ze leuk samen kunnen spelen, maar doe dit op momenten dat het kan en niet dat 1 naar school moet, 2 naar opa en oma en papa en mama naar het werk.

Ik heb hierover gesproken, aangezien ik liever niet tegen mijn kinderen schreeuw en soms denk waarom heb ik het nu niet anders aangepakt, maar dan bedenk ik, hoe had ik het dan beter moeten doen?

n.a.v. een tip heb ik het vanmorgen anders aangepakt en het heeft deze ochtend geholpen, wauw wat een verademing. Zonder geschreeuw en zonder gemopper zaten we aan tafel voor het ontbijt en hadden we zelfs nog een half uurtje over om een leuk spelletje te spelen. Heerlijk en wat een gezelligheid met de kids.

1 van die tips is: om de verantwoordelijkheid bij je eigen kind neer te leggen, dit komt jullie vast bekend voor en is vast vaker gezegd, ik dacht dit kan toch niet bij een kind van 4 en een kind van 2,5 maar toch het werkt.

Vanmorgen zeg ik tegen mijn oudste dochter, lieve schat het is beter dat je je nu aankleed, anders kom je te laat op school. Als je te laat bent mag je zelf aan meester uitleggen waarom je te laat bent, het is dus beter om op tijd op school te zijn, zodat je nog even op het schoolplein kan spelen en mama nog een dikke kus kan geven, i.p.v. te laat komen.

Ze keek me aan en ik zag in haar ogen dat ze dacht, oh jeeh dat wil ik helemaal niet, laat ik me maar klaar maken mama meent het.

Ik ben weggelopen heb mijn tanden gepoetst en vervolgens heeft haar zusje het ook meegekregen en hebben ze zich samen aangekleed.

We hebben vanmorgen zelfs nog even aan half uurtje samen aan tafel kunnen zitten en een spelletje kunnen spelen. Mijn dochters zeiden toen ze weg gingen, mama je bent de liefste van de wereld en eigenlijk heb je gelijk. Smelt

Nu hoop ik dat dit natuurlijk zo blijft en ik niet elke ochtend meer hoef te schreeuwen. Vanaf nu leg ik de verantwoordelijkheid bij mijn eigen kinderen neer.