Gewoon bijzonder: Mamma in het ziekenhuis, en nu?

natuurlijk ging er vanalles door mij heen want ik was nog maar 31 weken zwanger.  Maar Brandon zat op school,  Delano was op het Medisch kinderdagverblijf  en natuurlijk was mijn lieve man uitgerekend die dag voor zijn werk naar duitsland gestuurd. Ik heb zelf nog in paniek een ex van een van de beste vrienden van mijn man gebeld, Die heeft namelijk dezelfde naam als mijn beste vriendin en in de snelheid heb ik niet gekeken wie ik belde. Want ik moest natuurlijk ook iemand hebben die de kinderen op kon vangen.  Daar meisje had echt geen flauw idee waar ik het over had en ik  (nogsteeds in de veronderstelling dat ik mijn beste vriendin aan de telefoon had) dacht je wist toch dat ik nu naar verloskundige moest!  Toen eindelijk het kwartje bij mij was gevallen heb ik de buurvrouw naar gebeld want dat is eigenlijk ook veel logischer aangezien Delano met de taxi thuis komt dus er iemand bij mij voor de deur moet zijn.  Want die taxi gaat niet helemaal omrijden.  Daarna de scholen gebeld zodat ze wisten dat bij Brandon iemand anders hem op kwam halen en dat ik niet thuis was als Delano thuis kwam. Toen was er iets minder paniek in mijn hoofd en heb ik mijn man gebeld dat ik naar het ziekenhuis moest omdat onze baby eruit wou en dat ik voor de kinderen opvang had geregeld.  Maar dat ik werk graf had dat hij dan richting huis kwam. Maar gelukkig had hij dat zelf ook al bedacht. 

Ondertussen was ik natuurlijk onderweg naar het ziekenhuis,  Mijn schoonzusje reed gelukkig mee. Het ziekenhuis is ongeveer een half uurtje van onze woonplaats af en onderweg werden de weeën alleen maar erger. Dus aangekomen op de poli werd ik direct meegenomen door de arts en opgenomen zodat direct de weeënremmers konden worden aangesloten en ze de eerste longrijpingsprik in mijn ben konden krijgen (auwauw, maar alles voor een wat langere zwangerschap) daar werd verteld dat ik zoiezo 48 uur aan de weeënremmers moest blijven en dat ze me daarna nog een nacht/dag ter observatie wouden houden om te kijken of ze weg bleven.  Even snel rekenen verteld mij dat ik dus iniedergeval drie dagen niet thuis zal zijn.  Maar hoe moet dat dan met Delano?  Want ik zorg voor de sondevoeding+pomp. De verpleegkundige zoekt snel het nummer van de thuiszorg zodat ik kan bellen om een oplossing te zoeken. Gelukkig snapten ze daar ook dat dit onmacht is en bij de thuiszorg bieden ze aan om dan elke avond te komen om hem aan te sluiten. Pfff weer een probleem opgelost.  En de werkgever van mijn man is ook heel soepel en geeft hem voorlopig vrij. Dus dat is ook een zorg minder.  Nu alleen babytje nog een paar weken binnen houden..

48 uur remmers, 48 uur plat liggen en 2 longrijpingsprikjes later blijft alles gelukkig rustig en langzaam mag ik beginnen met een stukje lopen.  Maar zodra ik terug kom van een klein stukje wandelen door het ziekenhuis beginnen de weeën weer overnieuw.  Dus weer in bed en aan de ctg, Snachts neemt de weeën activiteit toe en vinden de artsen dat ik toch naar een ander ziekenhuis moet omdat ze babies onder de 32 weken niet kunnen opvangen in dit ziekenhuis.  Dus er werd en ambulance geregeld en daar ging ik midden in de nacht van ziekenhuis a naar ziekenhuis b alleen.. Ik had natuurlijk wel naar huis gebeld maar Delano lag snachts aan de pomp dus dan kan je niet zo de kinderen ergens afzetten. Dus ik had gezegt blijf maar thuis en als het erger word bel ik wel weer. 

Maar zolang ik bleef liggen ging het wel redelijk.  Ik had wel laat van harde buiken maar geen weeën. Totdat ik ging staan of lopen dan kwamen ze zo weer terug.  Na een week ziekenhuis besloten de artsen dat ik wel naar huis mocht alleen met volledige bed/bankrust. Dat was wel fijn bedacht van ze alleen heb ik nog twee kinderen thuis waarvan 1  een zorgenkindje is..