Gewoon bijzonder: kleur doet er niet toe!

Zoals jullie konden lezen in mijn eerste twee blogs heeft Brandon een andere huidskleur dan ons.  En niet alleen zijn huidskleur is anders maar hij heeft ook prachtige kroeskrulletjes een groeit hij zo ongelofelijk hard dat hij echt wel een heel stuk groter zal worden dan mij (als is dat met een kleine mamma niet zo moeilijk) en mijn man. Waardoor hij meer iets weg heeft van Bruno Mars dan een oerhollandse jongen zoals zijn broertje.  Nou is dat voor ons normaal,  hij weet niet beter,  wij kennen hem niet anders en Delano en Jennifer stellen nog geen vragen omdat ze er te klein voor zijn.  

Brandon daar in tegen heeft het wel door maar praat er niet veel over. Op een zaterdag middag (ongeveer 2 en een half jaar geleden) zat hij op de bank en vroeg waarom wij allemaal wit waren en hij niet. Die vraag overvalt je op zo'n moment natuurlijk maar je weet dat hij ooit gesteld zou worden. Dus ben ik naast hem gaan zitten en heb tegen hem gezegt dat je een meneer en mevrouw nodig hebt om een baby in je buik te krijgen.  En dat babies een beetje van de meneer en de mevrouw nemen. Bijvoorbeeld blauwe ogen van mama en grote voeten van papa.  Maar dat dat bij hem en andere meneer dan papa was die ook een bruin velletje had.  En dat papa zei dat hij graag de papa van hem wou zijn toen hij net in mijn buik zat.  Dus toen hebben we aan de baas van Nederland gevraagt of dat mocht en die vond dat goed (hij heeft geen erkent tijdens de zwangerschap en weer hebben gedeeld ouderlijk gezag.  Dus volgens de wet is hij van ons) papa ging mee naar de baby dokter en was erbij toen je geboren werd.  En dat is tot nu toe voldoende antwoord voor hem. Hij vraagt er verder ook niet over door. Soms vraagt hij wel of ik het nog een keer wil vertellen maar dat is denk ik drie keer voor gekomen. 

Wel merk ik dat hij worsteld met zijn huidskleur. Hij zegt gewoon ronduit dat hij niet bruin wil zijn. Ik zeg dan wel altijd dat ik juist graag zo mooi bruin wil zijn.  En in de zomer doen we altijd wedstrijdje wie het snelst bruin word. Waardoor hij al drie zomers een milkshake wint. Maar smeer ik hem in met zonnebrand crème dan zegt die "hehe nu ben ik ook wit."  De hele zwarte pieten discussie helt hier ook niet bij want hij kwam 5 weken geleden helemaal verdrietig thuis met de vraag waarom ik zeg dat het niet uitmaakt welke kleur je huid is en zwarte pieten dan niet zwart mochten blijven? Tsja leg dat dan maar weer uit.

Ik wil zo graag voor hen dat hij tevreden is over zichzelf.  Het is zo'n mooi lief jochie!  Ik zou zo graag willen dat ik de onzekerheid bij hem weg kan nemen! Maar dat is niet makkelijk in een wereld waar vaak gekeken word naar uiterlijk. Ik kan hem elke dag vertellen dat het niet uitmaakt welke kleur je hebt maar dat het belangrijk is hoe je karakter is, En dat vind ik ook echt!  Maar er zijn zoveel mensen die daar anders over denken. Hoe kan ik daar het best mee omgaan? Want ik wil hem juist bijbrengen dat het echt niet uitmaakt hoe je eruit ziet maar daar het belangrijker is wat je doet.