Gewoon bijzonder: Dagje UMCG

in alle vorige blogs hebben jullie kunnen lezen over onze drie bijzondere kinderen. Maar eigenlijk heb ik het stuk over mezelf (onbewust) weg gelaten.  Ik ben zelf geboren met een verbinding tussen mijn luchtpijp en mijn slokdarm en nog wat problemen met mijn slokdarm waaronder een vernauwing.  Daar ben ik als baby aan geopereerd en als peutertje hebben ze mijn slokdarm meerdere keren opgerekt.  

Eigenlijk ging het op kleine problemen na verder wel goed ermee tot ik anderhalf jaar geleden steeds meer moeite had met het door slikken van eten en er steeds vaker wat vast bleef zitten in mijn slokdarm.  Dus werd ik door de huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis.  In het streekziekenhuis zagen ze wel afwijkingen op de slikfoto maar meer dan sonde voeding (die ik ondertussen al sinds maart 2015 heb) voorschrijven konden ze daar niet voor mij betekenen dus werd ik doorverwezen naar Groningen (wat ik als kind ook ben behandeld). 

Daar hebben ze in oktober 2015 gezien dat er toch weer een vernauwing in mijn slokdarm zit dus ze hebben dat toen opgerekt maar ze ondekte toen ook dat mijn slokdarm op een bepaald punt niet meer werkt. Dus besloten ze om het voorlopig bij 1 keer optrekken te laten en eerst te beginnen met een botoxspuit in mijn slokdarm om de spier te verlammen.  Dat laatste hebben ze dus vandaag gedaan. Als dit werkt gaan ze waarschijnlijk de spier scheuren zodat hij weer heelt in de hoop dat hij zijn werk weer gaat doen want botox is maar een tijdelijke oplossing. Maar dat is dus nog afwachten.  Voorlopig ben ik denk ik nog niet klaar maar we wachten geduldig af.  Al hoop ik dat de sonde en pomp snel de deur uit kan want die ben ik wel zo zat.

Ik heb nog wel een heel leuk trotste mama nieuwtje: Jennifer loopt!!!! Dit is iets waar we heel hard en lang op hebben geoefend maar ze heeft het vlak voor haar tweede verjaardag door!  En ik ben zo ontzettend trots op haar!