Even iets ophelderen over mijn blogs..

In deze blog zal ik proberen te vertellen hoe mijn huwelijk er uit zag, voordat ik J. kreeg. Dat mijn blogs nu voornamelijk om het gedrag van de ouders van mijn ex-man gaan, heeft te maken met wat ik heb mee gemaakt tijdens mijn huwelijk. Ik heb er altijd alles aan gedaan om in harmonie met deze mensen te leven, alleen was dat nooit goed. Hopelijk kan ik het ophelderen.

Ik leerde mijn ex-man in september 2003 kennen. Toenertijd was MSN een hype en hebben wij elkaar vaak via MSN gesproken. In maart 2004 spraken wij voor het eerst af, wij vonden elkaar leuk en bleven contact met elkaar houden. 7 mei 2004 kregen wij een relatie. Hij was 19 en ik was ook 19. Ik had net mijn MBO afgerond en zou aan mijn HBO beginnen. Mijn relatie met mijn ex-man heb ik vrij snel kenbaar gemaakt aan mijn ouders en zij accepteerden het dat ik een relatie had. Ze zeiden er wel bij dat ik mijn studie moest afronden. 

Het nieuwe schooljaar begon en mijn ex-man en ik spraken af en brachten onze tijd voornamelijk op mijn school door. Dit hebben wij zeker 1 schooljaar gedaan. Na een tijdje leerde ik zijn ouders kennen. De eerste indruk die ik van zijn vader kreeg, was positief. Zijn moeder observeerde mij meer dan dat ze echt met mij sprak. Kort daarna kreeg zijn broertje een relatie en zijn zusje was vrijgezel. Zijn zusje kon het niet aan dat allebei haar broers een vriendin hadden en vroeg ook het nodige aandacht van haar ouders. Zij schold mij en de vriendin van zijn broertje vaak uit voor “hoer” waardoor mijn ex-man en zijn zusje ruzie kregen met elkaar. Ze vertelde ook heel veel leugens aan haar ouders over mij. Tegen mij sprak ze negatief over de vriendin van zijn broertje en vice versa. Vanaf dat moment begon ze al te stoken tussen twee relaties.

Mijn ex-man vergeleek mij heel vaak met de vriendin van zijn broertje. Hij zei dingen zoals, zij kleedt haarzelf casual, gaat met de mode mee, is slank en jij bent dat niet. Doordat mijn ex-man die opmerkingen naar mij toe maakte, keek ik anders naar haar. Hij vertelde mij ook heel vaak dat hij zich irriteerde aan haar gedrag. De keren dat ik vond dat zij onaardig tegen mij deed, vertelde ik dat aan mijn ex-man. Hij kwam toen voor mij op, maar werd heel snel terug geroepen door zijn ouders. Hij mocht toen al niet voor mij opkomen. De grond in boren begon toen al, alleen herkende ik het niet op die manier.

Ik was nog niet eens een jaar met mijn ex-man samen en ik werd toen al aangesproken op mijn gedrag door zijn vader. Het ging hier dan, volgens zijn vader, over dat ik roddelde over de vriendin van het broertje van mijn ex-man. Dit had hij van het zusje van mijn ex-man gehoord. Hij geloofde zijn dochter blind en vond het nodig om andermans dochter aan te spreken. Het zusje van mijn ex was juist degene die roddelde over de vriendin van. Mijn ex-man en ik kwamen altijd door deze struggelingen heen. Samen waren wij sterk. Maar dat mocht niet van zijn ouders en werd hij weer terug geroepen. Ik had toen weer alles gedaan en alle problemen binnen het gezin waren mijn schuld.

Het zusje van mijn ex-man vond het weer nodig om mij uit te schelden en daardoor hadden wij ruzie. Wij spraken niet met elkaar.  Zij voelde zich te trots om haar excuses aan te bieden en ik vertikte het omdat ik in deze niet fout was. Op een dag dacht ik laat ik de volwassene zijn en belde ik haar op. Ik zei tegen haar laten wij maar normaal doen tegen elkaar want hier schieten wij beide niets mee op. Vanaf dat moment ging het goed tussen ons. Maar helaas zou dat weer voor korte duur zijn. Ondanks wij normaal contact hadden, werd ik altijd buiten gesloten door zijn zusje en de vriendin van zijn broertje. Zij betrokken mij nergens bij en als ik er wat van zei, werd het altijd verbloemd door de moeder van mijn ex-man.

Mijn ex-man had mij ten huwelijk gevraagd op ons 7th anniversary. Een maand later zou zijn broertje trouwen en was ik ook uitgenodigd door zijn ouders. Op de ceremonie verbood het zusje van mijn ex-man mij om aan iedereen te vertellen dat mij ex-man mij ten huwelijk heeft gevraagd. Ik vond het raar dat ze dat zei en ik deelde het goede nieuws toch met de nichten van mijn ex-man. In diezelfde periode was het zusje zwanger geraakt en zij vertelde dat aan haar ouders. Het eerste wat haar vader zei was "abortus, weg halen." Ik zag aan zijn zusje dat zij het een moeilijke keuze vond. De moeder van mijn ex-man stond er op dat ik met zijn zusje zou praten en haar zou overhalen zodat ze die abortus zou laten uitvoeren. Ik vond het lastig, omdat ik er heel anders in stond. Ik heb ook tegen zijn zusje gezegd, het is jouw keus, ik ga jou niet zeggen wat je moet doen. Achteraf hebben zijn ouders hier heel veel spijt van gehad.

Het broertje van mijn ex was al getrouwd en zij was officieel de schoondochter van het gezin. Ik heb heel vaak de opmerking van zijn moeder gekregen, "jij bent maar een vriendin, meer niet." De opmerking van zijn moeder raakte mij keer op keer. Hoezo maar een vriendin? Ik ben zijn verloofde, wij gaan trouwen. Hoe kan je zoiets zeggen? Ik heb dit vaak besproken met mijn ex-man en hij zei tegen zijn moeder dat ze zulke opmerkingen niet moet maken, omdat ik zijn verloofde ben. Zijn moeder ontkende altijd alles.

Onze bruiloft kwam er aan. De nodige problemen had ik al ervaren met betrekking tot de voorbereidingen. Wij waren nog niet eens getrouwd, de datum was niet eens bekend en de moeder van mijn ex-man zei al wat wij met al het geld moesten doen dat wij zouden krijgen van de familie op onze bruiloft.

Ik was net twee dagen, volgens de hindoeritus getrouwd. Die dag zouden mijn ouders mij komen ophalen en zou ik weer terug gaan naar het ouderlijk huis, dat is een traditie binnen de Hindoestaanse gemeenschap. Mijn ex-man en ik waren helemaal happy, we waren getrouwd, waren samen en hadden die nacht ook voor het eerst samen geslapen. Mijn ouders waren onderweg. Mijn ex-man en ik waren ons aan het klaar maken om de gasten die beneden zaten te ontvangen. Zijn vader vond het op dat moment nodig om mij aan te spreken op het gedrag van mijn vader. Dingen waar ik niks aan kon doen, werd ik op aangesproken. Ik was helemaal overstuur en ik dacht echt van, waar ben ik beland. Is dit het getrouwde leven, is dit de liefde die je van je schoonouders moet krijgen. Ik was aan het huilen en mijn ex-man was ook verdrietig en begon ook te huilen. Hij was best kwaad op zijn vader en heeft hem hierop ook aangesproken. Ik heb mijn ex-man rustig zien te krijgen, hij had helemaal geen zin meer om er leuk uit te zien. Dat moment dat wij samen met een lach naar beneden liepen, was voor mij een teken dat wij, mijn ex en ik, alles aan kunnen. Vanaf die dag ben ik ook anders gaan kijken naar zijn ouders. Ik was er op voorbereid dat zij mijn leven zuur konden maken.

De vader van mijn ex-man was 50 geworden en wij hadden een verrassingsfeestje georganiseerd voor zijn vader. Tijdens de voorbereidingen waren er problemen tussen mijn ex-man en zijn zusje. Zijn moeder had er ook een handje van en vond dat ik niet met de voorbereidingen mocht bemoeien, omdat ik niet de vrouw was van, ik was maar een vriendin van hem. Terwijl mijn ex-man en ik al verloofd waren en de voorbereidingen van onze bruiloft in volle gang was. Wij hadden een verrassing voor zijn vader geboekt en mijn ex-man zou een verrassingsact doen. De bedoeling was dat mijn ex-man deze act samen met zijn broertje, ex-vriend van zijn zusje zou doen. Op de dag zelf haakten zij allebei af. Mijn ex-man had uiteindelijk zijn neefje en mijn broertje gevraagd en zij zeiden ja wij doen wel met je mee. Zij moesten zich verkleden en mijn broertje mocht van het zusje van mijn ex-man niet meer de kleedkamer in. Mijn broertje stond buiten en mijn ex kwam hem tegen en vroeg waarom hij niet binnen was. Ik stond in de kamer wat te bespreken met de moeder van mijn ex-man toen zijn zusje dronken de kamer in kwam en zei dat mijn broertje de kamer niet in mocht, want hier liggen waardevolle spullen. Ze haalden allerlei dingen aan die tijdens onze bruiloft was gebeurd en ik daar niets mee te maken had. Dit was de druppel, want ik was mij de hele dag al aan haar aan het irriteren. Ik pakte mijn spullen en ik zei tegen mijn ex-man dat ik nu weg ga. Hij moet maar kijken wat hij doet, maar ik ga weg. Mijn ex-man rende achter mij aan naar buiten. Ik was hier best verdrietig om, nog niet eens twee weken getrouwd en ik huilde weer door deze mensen. Mijn ex-man zag mij huilen en wilde naar binnen rennen om zijn zusje te slaan. Hij zei ik maak haar af hoer dat ze is. Mijn broertje hield hem tegen en een zwager van mijn ex-man stond ook buiten en heeft gewacht totdat ik rustig was geworden. Ik heb achteraf de schuld van alles gekregen wat er die avond was gebeurt.

Vanaf dat moment was er altijd wel weer iets wat ik volgens zijn ouders niet goed deed. Ik liep op eieren wanneer er een feestje in de familie was of wij een verjaardag of iets dergelijks vierde thuis bij ons. Omdat er zoveel op dingen werden gelet, gaf ik ook geen feestje meer bij ons thuis. Als ik dat dan wel deed, was het met vrienden en niet met mijn of zijn ouders.

Twee maanden (augustus 2012) nadat ik getrouwd was, heeft mijn ex-man mij geslagen. Ik was er kapot van en schaamde mij om het aan iemand te vertellen. Mijn ex-man had er veel spijt van en dacht door seks met mij te hebben het goed te maken. Mijn ex bleef maar sorry zeggen, het lukte mij niet om hem te vergeven. Op dat moment wist ik al dat wij nooit lang samen zouden zijn. In mei 2013 sloeg hij mij weer. Ik heb het toen aan zijn broertje verteld en die heeft met mijn ex-man gesproken. Elke keer kwamen wij er weer boven op en hadden we het leuk samen. Keer op keer werd er door zijn ouders gezegd dat ik mijn ex-man tot het uiterste heb gedreven en dat hij mij daarom heeft geslagen. Zijn gedrag werd op deze manier goed gekeurd.

De ouders van mijn ex-man bleven bemoeien in ons huwelijk en bleven mij voor alles en nog wat aanspreken. Zijn moeder hoefde maar een traantje te laten vallen en mijn ex-man vergat even dat hij een vrouw heeft.

Voor mijn ex-man stond ik nooit op de eerste plaats en dat gevoel is nooit bij mij weg gegaan. Maakt niet uit hoeveel ik voor hem ben veranderd. Mijn ex-man is nooit 100% voor mij gegaan. Nadat wij J. kregen, ging hij al helemaal niet 100% voor ons. Zijn plezier en zijn ouders gingen boven alles.

Hoe het verder is gegaan, hebben jullie kunnen lezen in mijn blogs.