Even een baaldag tussendoor..

Vandaag een baaldag qua gevoelens. Word een beetje gek van mezelf..

Gisteren voelde ik me - op zo nu en dan wat steken rechts onder in de buik - echt wel goed. Heerlijk even een dag dat ik me prima voel. Vandaag is dat helaas niet het geval. Ik merk dat ik bijna alleen maar aan mijn zwangerschap, of ja, eigenlijk bloedingen denk. Ik denk vaak '"Zal ik zo/straks/vandaag/vanavond/morgen"' een bloeding krijgen? "Wanneer zal ik weer een bloeding krijgen?" Ik merk dat het echt wel de hoofdrol in mijn hoofd heeft. Dit gevoel heb ik natuurlijk ook bij de vorige zwangerschap gehad, en ondanks dat dat al zon 4 jaar geleden is, is het net of het "pas" nog was en het nu dus erger is omdat het net is alsof het al suuuuper lang duurt. Volg je me nog? Ik ben wat warrig en kan me moeilijk goed uiten. Ik ben normaal al een denker, maar kan wel goed relativeren en me aardig over dingen heen zetten. Schouders er onder en het positief bekijken. Het is nu eenmaal zo, punt. 

Maar nu, nu neemt het dus de overhand en dat is lastig. Ik ben natuurlijk zzp-er en maak dan ook ook 'druk' om mijn werk. Eigenlijk is het te veel/zwaar, maar dan denk ik ook weer van niet. Ik ben zo bang dat ik straks bedrust opgelegd krijg. --> maar dat zien we dan wel weer.  Ik word dus heen en weer geslingerd door 'negatieve' gedachten en me 'er over heen zet' gedachten. Blehhh 

Ik heb vandaag weer met vlagen scherpe pijn rechts onder, en sinds vanmiddag ook zoiets (scherpe steken met vlagen) rechts in mijn zij/rug. Moeilijk te beschrijven. Wat is dit nu in hemelsnaam weer?! Ik wil zo graag weten wát het nou is en waarom en hoe het komt. Ik zou willen bellen naar de verloskundige om te melden dat ik zon pijn heb met vlagen maar ik weer ook dat dat overdreven is. Ze weten het niet en ze kunnen nu toch niets doen. Ook heb ik nu 2 avonden van die 'aanvallen' gehad. Dat ik me heel benauwd voel, moeilijk ademen (moet heel diep en zwaar ademen en nog het gevoel dat ik adem te kort kom) voel me heel slecht. Dat had ik in de aanloop van de zwangerschapsvergiftiging ook. Maar het lijkt me niet dat ik dat nu al zou ontwikkelen met bijna 12 weken.. 

Ik weet ook dat er van alles veranderd in je lichaam als je zwanger bent en vraag me gewoon af of dit daar bij hoort, ja of nee? Ik wil me niet aanstellen, gewoon een fijne onbezorgde zwangerschap. Ik ben die onzekerheid gewoon zo zat.. De gedachten en angst die nu de overhand nemen ben ik zat.

Zo, dat was mijn klaagzang voor vandaag, dat lucht even op. Hopelijk morgen weer beter dag. Sorry voor mijn warrig geschreven verhaal