En toen was het Moederdag..

Althans dat is hoe ik voor het eerst moederdag heb ervaren. Vroeger was het een dag dat standaard met de gehele familie werd gevierd. Iedereen kwam dan massaal langs bij mijn oma en dan maakten we er een klein feestje van. Naarmate ik ouder werd besefte ik dat ook ik een moeder heb en ik eigenlijk ook met haar iets wilde doen. Los van mijn oma..

En vorig jaar was het mijn eerste moederdag en kwam mijn moeder bij mij langs omdat ik net bevallen was.

Dit jaar wilde ik ondanks alles alsnog naar haar toe gaan, maar ze had vlak ervoor heel duidelijk laten weten dat ik niet welkom ben. Ik besloot haar 'wens' eindelijk te accepteren. Mijn man moest werken en ik besloot met mijn dochtertje er op uit te gaan. We gingen naar Keukenhof en ik genoot van haar gezelschap. Toen ze in slaap viel vond ik het wel erg saai en besloot toch maar weg te gaan. Omdat ik mijn man later weer van werk moest halen besloot ik in de stad iets te gaan eten samen met haar en uiteindelijk werd het voor mij een 3-gangen menu. 

Mijn man had een prachtige armband voor mij gekocht en als moeder had ik een geweldige super verwende moederdag.

Als dochter besloot ik voor het eerst mijn moeder niet te bellen. Tuurlijk dacht ik aan der, maar ze wilt geen contact met me. 

Het is wat het is en het is immers ook maar een dag, een dag die erbij hoort, maar na een tijdje geen pijn meer zal doen.