Een sterren verjaardag

Lieve Anne,

Ik wordt wakker maar doe mijn ogen weer even dicht. Ik hoor gestommel van de kamer naast ons. Een lieve meisjes stem roept “ik ben jarig, ik ben jarig”. Een kleine wildebras springt bij ons op bed. Haar vlecht is van het slapen uitgezakt en op haar pyjama staan pony`s. Papa en ik worden wakker en geven het kleine meisje een dikke zoen. “Ah nee bah, ben al groot”. We kleden ons aan en gaan naar beneden. Beneden staat een groot cadeau op haar te wachten. Het is een groot houten speelkeukentje. Ze maakt voor ons een verjaardagsontbijt. Ondertussen smeer ik je boterhammen en papa is bezig met broertje. Ik smeer wat extra boterhammen en stop ze samen met wat lekkers in de tas. Vandaag is de eerste schooldag. Alweer vier jaar oud en klaar voor de basisschool. Met z`n allen aan het ontbijt en hup op weg. De kleine wildebras zit bij papa op schouders. In haar mooiste jurk en haren in twee staartjes. Ik druk een buggy met broertje die na elke auto wijst en blij auto roept. We komen aan bij school. En de kleine meid rent voor uit. We worden opgewacht en begeleid naar de klas. De kleine meid wordt opgewacht door haar vriendje die al van af maart in de klas zit. Hij brengt haar naar haar stoel naast hem. De kleine meid is ons al vergeten, met een brede lach verteld ze haar vriendje over haar nieuwe “echte” keuken. Het is tijd om te gaan. We geven de kleine meid een dikke knuffel en we vertrekken weer naar huis. Ik doe mijn ogen dicht, er rolt een traan over mijn wang, de basisschool…….
Ik doe mijn ogen weer open maar alleen de traan is echt. De rest niet…… Geen meisje, geen pyjama met pony`s, geen keukentje en geen basisschool. Daar in tegen lig ik alleen in bed en hoor ik een jongens stem uit de kamer naast ons. Hij speelt lachend met zijn knuffel en wacht geduldig tot ik zijn deur open doe. We kleden ons aan en gaan naar beneden. Ik verzorg de katten, smeer een boterhammetje en vul een beker met melk. Ik zet voor mezelf een kop koffie en we gaan samen op de bank zitten. Het is allemaal niet zoals het zou moeten. Ik krijg een trap in mijn buik, ja kleine mama moet even huilen omdat ze jullie grote zus mist. Ik vertel het grote avontuur genaamd Anne tegen mijn buik, Wout luistert niet. Die is te druk met zijn boterham slachten en tegen de katten kletsen over vlees.
Vandaag werd ons kleine meisje geboren, maar ze is niet jarig. Ik doe mijn ogen dicht. Ik probeer het meisje voor me te zien, maar het is moeilijk. Ik zie pretoogjes en een brede lach met kuiltjes in de wangen. Maar is zie snel weer dat kleine baby’tje in mijn armen. Zo klein, zo onschuldig. Ik hoor haar huilen, ik hoor haar giechelen, maar ik hoor haar niet praten. Hoe zou haar stem klinken? Hoe zou ze praten? Ik loop vast, ik weet het niet. Ik voel haar tegen me aan, koud en levenloos. Een herinnering die ik niet wou. Een porseleinen popje in mijn armen. Ik kleed haar aan, smeer haar in met nijntje lotion. Trots ben ik op onze 8 weken oude meisje, onze dochter en onze trots. Ze is onze eerst geborene en onze enige echte prinses. Ze staat aan het hooft van ons jongens gezin. Haar broertjes zijn druk. Haar 2 jarige broertje Wout, die gek is op auto`s en tatutatu`s en de jongste telg veilig in mijn buik die mama`s buik graag als springkussen gebruikt.

Happy B-day in heaven meisje!
Dikke kus! Papa, mama, Wout & “Mini”