8 jaar geleden
Durf het bijna niet te zeggen: dragen en baren heerlijk
Nee dat is geen sarcasme in de titel. Ik meen het serieus. Toch blijkt het uiten hiervan voor mij nog niet zo makkelijk
Zwangerschap en baren, heerlijk! Wat heb ik van het dragen en baren van mijn beide kindjes genoten. Echt waar. Ik kan het niet anders omschrijven. Toen ik twee jaar geleden zwanger was van mijn dochter maakte mijn lichaam een soort van gelukshormoon aan, waardoor ik op een roze wolk leefde. Hetzelfde gebeurde weer bij mijn tweede kindje (van afgelopen juni), een zoon en dit keer een blauwe wolk. Een babyblauwe dan, geen donkerblauwe. Met de bevallingen misschien wel als kers op de taart. Halsreikend keek ik naar de bevallingen uit, niet opdat het dragen dan klaar was, verre van, nee ik was echt benieuwd naar de oerstaat waarin een vrouw verkeerd wanneer zij baart. Dankbaar ben ik dan ook voor de twee prachtige en relaxte bevallingen die ik heb gehad waar ik met plezier en trots op terug kijk. Thuis, met de kaarsjes aan, met mijn man achter me heb ik beide keren mijn kindjes zelf aangepakt. Dat heb ik als super bijzonder ervaren en ik ben oprecht trots op hoe ik het heb gedaan. En geloof me ik had het onder controle, ook de pijn. Borstvoeding, meteen drinken, geen ontsteking geen stuwing. Puur genieten.
Oh, I said it.
Gelukkig kan ik het goed delen met mijn partner, want verder is dit de eerste keer dat ik het verhaal in deze rozengeur en maneschijn durf te delen. Ik merk dat ik het zelfs 'anoniem' nauwelijks durf te schrijven. Dat komt omdat ik het zelf moeilijk vind om tegen mensen te zeggen dat het zo goed gaat. Daarnaast merk ik dat het ook niet echt wordt gewaardeerd. Er was een setting waarin ik dacht, ik ga ervoor, ik vertel mijn verhaal hoe die is en dat is nou eenmaal super positief. Dat was op de mama terugkomdag van baby yoga. Iedereen mocht haar verhaal delen in de kring. Ik nam me voor het gewoon te vertellen dat ik het mooi vond en heel bijzonder en het niet af te doen met toch hier en daar wat negatiefs te verzinnen (wat ik merk dat ik in de praktijk snel doe). Dat werd al lastiger na een aantal 'horror' verhalen, zoals meerdere dagen weeën, spoedkeizersnedes, na 3 maanden nog niet kunnen lopen, kindje die met spoed werd opgehaald door doctoren manlief rent mee en een uur op zaal alleen te hebben gelegen zonder te weten wat er aan de hand was en of je baby nog leefde....brrr. Ik was super zenuwachtig, ben niet zo'n makkelijke prater in groepen, dus toen ik zei, dat ik dragen en baren goed kan, ben ik er mee eens dat het er wat krakkemikkig uit kwam. Maar goed dat werd ook flink afgestraft. Met mededelingen dat iedereen dat goed kon anders zaten ze daar niet met hun kindjes. Het laatste wat ik probeerde te zeggen was dat zij het niet goed konden of deden, maar zo werd het wel ervaren door de mama's. Ik geef ze gelijk. Ik heb mijn excuses aangeboden, dat ik het zo niet bedoelde en het verhaal maar een beetje afgeraffeld.
Waarom dit verhaal, omdat ik het fijn vind mijn verhaal te delen, ik ben er namelijk best trots op! Iedereen heeft zijn eigen verhaal, wat voor mij duidelijk is dat ik respect heb voor alle mama's want dat kinderen dragen en baren veel met je doet staat buiten kijf.
Anoniem
Wat ontzettend mooi dat jij 2 hele bijzondere zwangerschappen en bevallingen hebt mogen meemaken. Heel fijn om dit soort ervaringen ook te lezen tussen alle horror want ondanks de pijn en de ellende die je er soms van hebt is een kindje in je buik laten groeien en een kindje op de wereld zetten het allermooiste wat er is
Anoniem
Heerlijk toch! En lekker over blijven vertellen..! Valt me sowieso op dat er vaker negatieve verhalen verteld worden dan de positieve... Mijn eerste bevalling (zoon) was een ellende, denk omdat ik ook niet wist hoe of wat. De tweede ging veel te snel, voor mij en ook voor ons meisje. Met te snel bedoel ik, bij het persen was er geen houden aan, subtotaal ruptuur, ons meisje blauwe ogen alsof ze in de boksring had gestaan. Bij de derde was ons mannetje "veel te groot" voor mij. Bleef met z'n schouders hangen, poeh zeg. Verpleegkundige sprong op bed en heeft hem "vakkundig" met 2 vuisten op mijn buik een zetje mee gegeven. Gelukkig alles goed met ons mannetje. Bij de vierde, 15 september j.l., ging ik er weer positief in en het was heerlijk. Ik werd ingeleid, omdat de derde zo groot was en deze baby ook al groot was. Over inleiden weer heel wat verschrikkelijke verhalen gelezen. Maar bij mij was het geweldig. Tot aan het persen heb ik niet hoeven puffen, ze werd geboren, zo rustig. Ik een klein scheurtje, geen last van gehad. De kraamtijd heerlijk beneden op de bank door gebracht... Heb het er nog weleens over met mijn man, hoe fijn deze bevalling was... En als mensen vragen: "En? Hoe ging het..!?!" Vertel ik gewoon dat het geweldig was. Heel fijn dat mijn laatste bevalling zo'n topper was..
Anoniem
Heel herkenbaar. Ik heb drie zwangerschappen Acher elkaar zo ervaren. Inmiddels een dochter van 2,5, een dochter van 1 jaar en vier maanden en even zoon van 3 maanden.
Joycies
Is toch heerlijk dat het zo fijn ging en mag je best zeggen hoor. Ik vond het dragen ook heerlijk. Met 9 maanden stond ik nog steeds springend dansles te geven. Mijn bevalling daar in tegen.... Mocht je nog een horrorverhaal willen horen... ik heb hem voor je! ;-) Gewoon lekker blij ermee zijn en vooral vertellen. Is ook goed om te horen voor de vrouwen die er tegen op zien!Ik kan ze met mijn bevallingsverhaal niet gerust stellen, jij wel! Mooi opgeschreven!