Dubbelblindtest en de nasleep

Afgelopen maandag was het dus zo ver. Onze dochter werd zoals altijd super vrolijk wakker. Mama daarentegen had een rotnacht gehad. Mama wist wat er zou gaan gebeuren. Zij gelukkig niet.
Maar dat vrolijke koppie maakte mijn ochtend ook gelijk weer goed hoor. Even diep zuchten en gaan met die banaan.
Ons meisje krijgt 100 cc melk (ze mag niet teveel omdat ze over 2 uurtjes nog honger moet hebben), we kleden haar om, in haar nieuwe setje, en zetten haar gezellig in haar wipstoel. Zodat mama en papa ook even de handen vrij hebben. Ik ben op de badkamer en mijn man in de keuken als we ineens een heel verhaal vanuit de woonkamer horen. What the??! Zowel mijn man als ik lopen naar de woonkamer en kijken elkaar grijnzend aan. Sow he, wat heeft die gehad? Spraakwater?
Toch bizar wat er in 1 nacht kan gebeuren. Zondag kwamen er niet meer dan wat kreetjes uit, zoals eigenlijk al maanden lang. En maandag hangt ze ineens hele verhalen op in haar eigen taaltje.
Super leuk!
Met een trots gevoel ga ik verder waar ik mee bezig was. We worden immers over niet al te lange tijd in het ziekenhuis verwacht.
Uiteindelijk zijn we daar van 08:00 tot 13:00. We zijn blij als we weer mogen gaan. Wat rekt zich dat lang zeg. Ons meisje heeft haar ding gedaan. 240cc Zit er in. Maar is het de koemelk of haar eigen vertrouwde puramino? We weten het niet, niemand weet het. Alleen degene die de flesjes klaarmaakt.

De gehele test lang merken we niks aan haar. Ze is gewoon zichzelf, kletst erop los, heeft lol met haar buurjongetje van 9 maanden (we zaten met 4 baby's en 4 stelleltjes op 1 kamer) en slaapt nog even want ze is toch ook wel moe. 2 Uur na de laatste fles van 90cc merken we nog steeds niks aan haar en we hebben goede hoop dat ze er misschien wel ongeschonden vanaf komt deze keer.

Helaas is dat maar van korte duur. Wanneer ze zichzelf en de auto helemaal onderspuugd en de fles er echt in 3 ENORME golven weer uitkomt vrezen we dat ze toch de koemelk heeft gehad en dat ze er nog niet overheen gegroeid is. Wat we dus stiekem wel heel erg hoopten.
De dagen erna verschijnt de eczeem ook weer. Het begint dinsdagochtend in haar gezichtje. Arm schaapje zit vol met vlekken en haar oorlelletje heeft ze alweer kapot gekrabt. Haar flesjes drinkt ze ook belabberd slecht, eetlust is een stuk minder. En haar neusje en keel zitten vol met slijm. Ze knort en rochelt erop los. Vooral wanneer ze ligt. En gister, woensdag dus, ontdekken we helaas ook gigantisch veel eczeem op haar buik en benen. Shit het breid zich uit. Arm meisje. En jeuk dat ze heeft. Gelukkig mogen we hormoonzalf smeren en hebben we die nog in huis. Waardoor het deze ochtend weer een stuk beter uitziet dan gister.
Ja nou ja, ik heb het al gezegd en ik schrijf het ook nog een keer. Ik ben echt geneigd mijn schoen op te eten als na volgende week blijkt dat ze afgelopen maandag NIET de koemelk heeft gehad.

Wat vind ik dit een verschrikkelijk gemene test en ik vind het heel erg dat je je kindje hier doorheen moet laten gaan. :-( Bijna onmenselijk. Je gaat naar het ziekenhuis en ipv je kindje beter maken maak je haar ziek. Dat klopt toch eigenlijk niet?

Gelukkig gaat het momenteel een stuk beter met haar. Haar gezichtje is bijna weer als vanouds. Haar beentjes zijn ook minder geirriteerd. Knorren doet ze wel nog. Slijm is nog niet weg. Vanochtend dronk ze ook voor het eerst weer de gehele fles van 210+7 schepjes leeg en net ging er met veel smaak haar fruit in. Onze kanjer!

Ik denk dat we wel kunnen stellen dat ze nog steeds allergisch is. Maar goed, we wachten eerst aankomende maandag nog even af. Dan moet ze hetzelfde riedeltje nog eens ondergaan. Maar met een beetje veel geluk is dat de placebo. Oftewel, haar eigen dieetvoeding.
Ziet ze wel weer haar vriendje terug. Waar ze toch hele verhalen mee aan het vertellen was. Dat vind ze vast niet vervelend.

Maar eerst aankomend weekend. Moederdag! Daar kijk ik enorm naar uit. De dag is verder niet anders dan welke dag dan ook. Maar het idee alleen al is mooi! Mijn eerste moederdag. Van dit prachtige meisje! Ik ben trots!