De teleurstellingen en de wensballon

Het is al weer even geleden dat ik een blog heb geschreven, en ik merk dat ik continue denk, o ik wil nog even schrijven, maar mezelf er simpelweg de tijd niet voor gun.

En over tijd gesproken, afgelopen weken c.q. maanden zijn echt voorbij gevlogen. De tijd... van inmiddels 5 icsi pogingen.

Helaas, mochten al deze pogingen nog niet het moois geven waar wij zo opgehoopt hebben. En ja, ik geef het toe.. iedere poging werd steeds zwaarder, de medicijnen en vooral de bijwerkingen. Het continue gevoel niet jezelf te zijn is het zwaarste geweest van alle pogingen. Daar zijn de hormoonspuiten & puncties echt peanuts bij.

Het is een tijd geweest van teleurstellingen, verdriet, woede en vooral een tijd van het leven tussen hoop en vrees. Maar het is vooral ook een tijd geweest met heel veel liefde, warmte en veiligheid, samen zijn wij dichter naar elkaar toe gegroeid en zijn we juist door alle teleurstellingen samen alleen maar sterker geworden. Maar ook de liefde die wij ontvingen van familie en vrienden heeft gezorgd dat we hier zo sterk uit zijn gekomen.

En voor nu, 'nu even niet', we gaan even relaxen, we gaan ons focussen op onze mooie dag van volgend jaar DE BRUILOFT! 

En natuurlijk houden we hoop en een klein beetje vrees, maar bovenal blijven we positief !

Van lieve vrienden ontvingen wij deze wensballon, om op deze manier een heftige periode af te kunnen sluiten en ons verdriet en onmacht mee te sturen met de ballon. Maar ook om mooie wensen te doen voor de toekomst. Het was een mooi en heel symbolisch en ontroerend moment.. Maar een wens, die hebben we gedaan!