De perfecte vriend #2

Ik zakte door mijn benen , en kon alleen maar huilen..

Klasgenootjes kwamen naar mij toe, en vroegen ' wat is er gebeurt' .
Na enige uitleg kwam de leraar aan en vroeg
' Zal ik je naar de berkenhouterweg brengen?'.
Zelf kom ik uit een hele andere stad en had ik geen idee wat voor straat dat was.
Ik antwoorde..' Nee hoor, ik wil naar huis'
De leraar bracht mij naar huis ( van mijn vriend) .
De uren leken wel dagen, het duurde en duurde ontzettend lang. Alleen zijn zus was er.
Ik was ervan overtuigd dat hij in coma lag of in het ziekenhuis zwaar gewond en nog leefde.

Na uren wachten, spanningen en veel verdriet kwam hij aan... Mijn vriend in een grafkist!! Samen met zijn ouders.

De rest van de familie was inmiddels allemaal binnen.
Het moment dat je beseft.. 'het is echt , hij is er niet meer .. ' Kwam steeds meer naar boven.

Alsnog leek het alsof ik in een vage en vreemde droom was beland.. en niet wakker kon worden.

Daar lag hij .. in een kist, ijskoud, gewond maar wel mooi en netjes aangekleed .
Ik wou niet bij hem vandaan, hield zijn hand vast en dacht alleen aan alle mooie en leuke dingen die wij meegemaakt hebben de afgelopen tijd.

Zo zaten wij dat weekend ervoor nog in het hotel met zijn 2.
Omdat hij jarig was 10 november 2006, en zo ligt hij in zijn kist op 15 november 2006.
Wij hadden een hotel geboekt bij amersfoort en hebben een heerlijk weekend gehad , veel gelachen , geshopt ( sommige mannen houden namelijk ook echt van shoppen!) En vooral een heel fijn weekend samen gehad.

Ik kijk naar zijn hand en vinger en kijk naar onze verlovingsringen , doe mijn ogen dicht... en helaas... het is echt gebeurt.. hij ligt nog steeds voor me in een kist..

Het moment is nu dat ik ook de rest van de familie de ruimte moet geven.
En loop naar de tafel waar bijna iedereen  zit.

Er word eten gehaald en we gaan met zijn allen wat eten.
Niemand krijgt een hap door zijn keel heen en ook ik  , kan geen eten zien.
Voor mij staat een glas , tegenover zit een vriendin van mijn schoonmoeder die Medium is.
Zij begint over hem, en verteld dingen over hoe hij als kind was.. tja ik heb geen idee.. zolang kan ik hem niet.

Ik ben aan de beurt.. ze benoemd gelijk " Je zegt wel eens lelijke dingen tegen hem"
Het enigste wat ik denk is.. van alle mooie en leuke dingen vertel jij mij iets waar ik totaal niks aan heb?!

Door het glas kijk ik naar haar toe.. het wordt wazig voor mijn ogen en ik begin  me vreemd te voelen.. het word zo erg dat ik naar de wc ren en begin over te geven.

Zomaar.. uit het niets..
Vanaf dat moment wilde ik niks meer van die vrouw weten. Wat dacht ze wel niet?!
Ik geloof het niet, dat zou hij nooit zeggen als iemand al met hem kan communiceren.

Ik zorg ervoor dat ze niet in mijn buurt komt en besluit haar in de gaten te houden en te observeren.

Niet veel later bel ik 1 van mijn vriendinnen, ik vraag of ze bij me kan komen en wilt slapen.
(In mijn vriend zijn huis)

Inmiddels is bijna iedereen geweest zo ook mijn familie.

Die vriendin komt, steunt mij waar nodig is en zorgt voor wat afleiding.
De dag erna word het haar teveel en geeft ze aan graag naar huis te willen..
Dat begrijp ik, en zeggen elkaar gedag.
Alleen.. helemaal alleen ben ik.. en zo voel ik me ook!
Slapen is een drama.. en van mijn huisarts krijg ik geen slaappillen mee.
Ik vermoed dat als ik die zou krijgen, dat ik een overdosis inneem om nooit meer wakker te worden.. 
Het is maar goed dat ik niks meekrijg!

Ik breng de nachten door via msn, met de beste vriend van mijn vriend.. we chatte tot midden in de nacht over van alles en nog wat.

Hij gaat slapen..  het was tenslotte al 3 uur in de nacht..

Zoals de andere nachten lukt het slapen niet.. ik ben dan ook om half 7 in de ochtend weer op en sta ik naast zijn kist te huilen met het besef ... dit is echt waar.. ik word niet meer wakker uit deze droom.. het is namelijk echt en geen droom.

Die avond besluit ik mijn schoonmoeder te vragen of ik niet 1 van haar slaappillen mag innemen?
Ze begrijpt mij en geeft mij er 2,
Het werkt niet dacht ik nog.. Na een uur nog wakker besluit ik de andere slaappil in te nemen..
Ik heb geen idee wanneer ik in slaap viel, het enigste wat mij bijstaat is de volgende ochtend.
Wakker worden en niet meer weten waar ik was, ik keek om mij heen en kon me niet herrinneren waar ik was, in welk huis en wat ik daar deed.
10 minuten later werd het steeds duidelijker.. en wist ik weer waar ik was en bij wie.

Voor mij was dat duidelijk.. geen slaappillen meer voor mij!!

Ik begin met mijn schoonmoeder nog te praten over het ongeluk.. 

Want het ongeluk is gebeurt op een woensdag 15 November 2015 om precies.... 12.01 uur!!

Dezelfde tijd toen ik naar mijn telefoon greep in die paar seconden tijd en een aantal keer mijn telefoon weer terug deed in mijn tas.. het enigste wat ik kan denken.. " Als ik hem gebeld had, mischien had hij wel opgenomen en was het ongeluk nooit gebeurt!! " . 

Het moment dat ik deze blogs schrijf, ben ik gaan terug kijken naar de beelden van het ongeluk, de foto's komen naar boven en het nieuws! Waarop ik nu alleen nog kan bedenken !! 10 jaar later !! Het is maar goed dat ik hem niet heb gebeld.. dat vreemde gevoel die ik had, en de drang om NIET te gaan bellen.. Stel je voor dat ik hem had gebeld en dat het ongeluk dan door mij zou kunnen komen! En verwijten zou krijgen van de familie...

Alles heeft een reden denk ik wel eens.. 

Terug naar mijn schoonmoeder  waar ik mee in gesprek was.  We hebben het over de vrachtwagen .. en langzaam komen er meer details naar boven.

Hij schijnt te hard hebben gereden, op een rot weg wat lijkt op een slangen doolhof.. er zijn nog een paar dingen onbekend.. zo is er iemand doorgereden via het fietspad met zijn auto . Als burger ben je verplicht om met een ongeluk te blijven en te helpen!! Het blijft een raadsel wie dat was en waarom hij wegreed. (Hier kom ik nog op terug in een andere blog)

Mijn vriend is tijdens de bocht het macht over zijn stuur verloren, en schuin onder een grote vrachtwage  gekomen.. hij had een kleine auto tijdelijk.. omdat zijn eigen auto opnieuw gespoten zou worden. Van de auto is werkelijk niks meer over.. de foto in mijn blog is dan ook echt.. !! Ook stond er een boom en zijn ze daar tegen aan gereden . Het mooie hieraan is deze vrachtwagen.. er rijden er wel duizenden, allemaal met een tekst op de voorkant ! En uitgerekend op deze staat de tekst.... "Your name is Beautiful "