De perfecte vriend #1

De perfecte vriend...

Mijn vriend.. een perfecte relatie ' oke oke.. ook wel eens een ruzie ' die altijd snel bijgelegd is.

Hij werkte was 22 jaar en ik zat op school, helaas was ik de enigste die de opleiding afgerond had waardoor er geen vriendinnen meer in mn klas zaten. Ik was nog erg jong.. een jaar of 17/18. Niet bepaald een band met andere klasgenootjes en ik was erg op mezelf . 

Mijn werk naast school was in de parfumerie, dicht bij huis en de perfecte baan ' al zeg ik het zelf'.

Wij waren onafscheidelijk, woonde min of meer bij elkaar. De ene keer bij mijn ouders en de andere keer bij zijn ouders.

Ik woonde op een grote boerderij met paarden  en alles wat ik nu weer zou willen wensen.. hij woonde op een vrijstaande groot en mooi huis. We hadden alles wat we maar konden wensen.. en vooral "elkaar".

De liefde van mn leven, trouwen en kinderen krijgen dat stond vast!!

Een normale schooldag... hij bracht mij naar het station zoals altijd, ik met mn bakje vla s'morgens vroeg in de auto als ontbijt.            Hij reed best hard waarop ik voor de grap zei.. rij even wat zachter, er moet zeker iets gebeuren voor je luisterd !

We gaven elkaar een zoen en ik stapte de trein op, eenmaal op school .. waar wij elkaar soms wel 10 keer belde per dag.. had ik die dag zoiets van ' oke overdrijven is ook een vak' ik bel straks wel. Toch snel gebeld en verteld dat ik een nieuwe opleiding hierna wil gaan volgen. Mijn vriend zegt ' we hebben het er thuis wel over'

We hangen op met ' ik hou van je'.

Samen met een klasgenootje (een jongen) fietsen we de stad even in voor een broodje.   Ik voelde mij een beetje schuldig, achterop bij een andere jongen . Al was het alleen een broodje halen.

Mijn telefoon heb ik in dat half uurtje al 10 x vastgehouden om mijn vriend te bellen.. van 12.00 tot 12.30 bleef ik continu aan hem denken. Ik kreeg een raar gevoel , iets wat ik nog nooit heb gevoeld.. ik wil bellen en bedenk me.. " nee.. voor 1 keer niet bellen" en doe mijn telefoon weer in mijn tas.. opnieuw pak ik mijn telefoon  immers is het nu 12.01 uur en wil ik hem graag bellen. Ik zie een zelfde auto voorbij rijden en dacht. " He is dat...?"                         Nee het was  hem niet..  we eten een broodje en gaan weer naar school toe.

Het vreemde gevoel blijft en ik kan niks anders dan denken waarom bel ik hem niet even , we hebben elkaar al bijna 3 uur niet gesproken.. Iets houd mij tegen. 

In de les word ik gebeld, mijn schoonmoeder. Ik neem op in de klas ( leraar was even weg) en krijg een huilende schoonmoeder  aan de telefoon..." ze zegt mijn naam en zegt.. er is iets heel ergs gebeurt!!! "

Ik probeer haar te kalmeren, niet wetende wat zij mij gaat vertellen. Ik ' rustig.. wat is er allemaal aan de hand? ' ik dacht dat de hond was overleden , aangezien hij laatst een epilepsie aanval had gekregen en wij allen dachten dat hij dood zou gaan.                      Niks is minder waar... en roept over mijn vriend.. " ***** is er niet meer .. hij is weg...      de enigste gedachten bij mij waren ' rustig!! Is hij weggelopen? Hadden jullie ruzie?'

Ze roept mijn naam weer... en zegt ***** heeft een autoongeluk gehad!!!  Mijn besef kwam langzamerhand naar boven.. "hij is er niet meer, hij heeft een autoongeluk gehad.. "                   Midden in de klas , laat ik mijn telefoon vallen en zak ik door mijn benen heen...