De omgang na de mishandeling, Ouderschap Blijft..

J. en ik zaten ondergedoken. Mijn advocaat was op vakantie en wist nog niks van de mishandeling af. 

Omdat ik wilde dat J. zijn dagelijkse routine bleef behouden en hij zijn zinnen op iets anders kon zetten, bracht ik hem toch naar de opvang.  De opvang was op de hoogte van het incident en hielden hem goed in de gaten. De afspraak was gemaakt dat zij mijn broertje en de politie zouden bellen wanneer mijn ex-man voor de deur zou staan.

J. had nog heel veel last van het incident. Hij huilde en schreeuwde veel in zijn slaap en was heel angstig. Woorden zoals "mama schreeuwen, mama huilen, mama huilen, oma mama geslagen" schreeuwde hij telkens in zijn slaap. Het huilen deed hij ook elke nacht. 

1,5 week na het incident stond een afspraak gepland bij Ouderschap Blijft. Ik had de afspraak afgezegd, omdat ik nog moest helen van mijn verwondingen. Ik wilde het incident ook nog bespreken met mijn advocaat. Samen met mijn ex-man in een ruimte zitten, zag ik niet zitten. 

De hulpverlener was op vakantie en ik kreeg twee dagen na de afgezegde sessie een e-mail van haar. Zij had de e-mail van mijn ex-man doorgestuurd. Het verbaasde mij niet dat hij wederom leugens had verspreid over het incident. Begrip van de hulpverlener kreeg ik niet. Zij bleef mij maar chasen met de vraag of ik aanwezig ben op de volgende afspraak. Keer op keer liet ik haar weten dat ik het een en ander met mijn advocaat wilde bespreken alvorens ik weer in een ruimte samen met mijn ex-man zou zitten. 

Het werd vrijdag, mijn ex-man zou J. weer ophalen. Hij wist niet dat ik ondergedoken zat. Rond 18.10 kreeg ik een telefoontje van de crisisdienst. Zij wilde weten waar ik was, omdat mijn ex-man voor de deur stond. Mijn ex-man vond het niet nodig om te vertellen wat er twee weken geleden was gebeurd. Dat verbaasde mij ook helemaal niet. Nadat ik de medewerker van de crisisdienst had verteld wat er twee weken geleden was gebeurd, was haar eerste vraag "zijn jullie veilig?" Ik vertelde haar dat wij ondergedoken zitten totdat mijn advocaat terug is van zijn vakantie. Zij gaf aan dat ze dit zal doorgeven aan mijn ex-man en dat hij naar huis moest gaan. Hierop zei ik ook dat het mij niks zal verbazen als hij de politie al heeft gebeld. Nadat ze mijn gegevens had genoteerd, gaf ze aan dat ze dit aan Veilig Thuis zal doorgeven en wenste mij veel sterkte.

Achteraf heb ik van de buren gehoord dat mijn ex-man de politie had gebeld en hij 1,5 uur voor de deur van mijn ouders heeft gestaan. 

Na het weekend kreeg ik een e-mail van de hulpverlener. Mijn ex-man had haar gemaild om door te geven dat ik de omgang niet was nagekomen. Zij was wederom heel begripvol naar mijn ex-man toe en begon mij weer te chasen met de vraag of ik aanwezig zal zijn op de volgende sessie. Mijn antwoord bleef hetzelfde en toch bleef zij doorgaan met aandringen. Ondertussen had ik de casemanager gesproken van de Gemeente Team Jeugd en Gezin. Zij vond het heel vreemd dat de hulpverlener van Ouderschap Blijft bleef aandringen en helemaal geen begrip toonde. Zij heeft contact gezocht met haar en de hulpverlener weigerde de casemanager te woord te staan. De casemanager adviseerde mij om het een en ander met mijn advocaat te bespreken en voorlopig niet naar de sessies te gaan. 

Diezelfde week stond de deurwaarder voor de deur. Mijn ex-man had de deurwaarder de opdracht gegeven om de dwangsommen te incasseren. €2.000 moest ik binnen twee dagen voldoen. Het incident interesseerde mijn ex-man niet, als hij maar geld kon zien.

Mijn advocaat kwam terug van zijn vakantie en heeft de omgang per 23 september opgeschort. Ook eisde hij dat mijn ex-man de dwangsommen niet zou incasseren en de executie moest opschorten. Uit ervaring wist ik dat mijn ex-man hier niet naar zou luisteren en hiermee door zou gaan, wat hij ook heeft gedaan.

De bodemprocedure stond bijna voor de deur....