De loedermoeder…ik beken..

Loedermoeders, ik zie en hoor deze term de laatste tijd steeds vaker voorbij komen.
Toets je het in op Google, lees je als snel dat het niet negatief bedoeld is, al klinkt het in eerste instantie wel zo.
Maar als ik dan eerlijk ga kijken naar wat er met een loedermoeder bedoeld wordt, kan ik volmondig roepen, count me in, ik ben een absolute loedermoeder. Ik zou zelf echt kans maken op de titel ‘loedermoeder van het jaar’.

Het loedermoeder initiatief is in het leven geroepen om ze laten zien dat het echt niet allemaal perfect is, maar ook niet hoeft te zijn, ondanks dat we eigenlijk veelal perfect (lijkende) plaatjes voorbij zien komen op social media.

Ook daar maak ik me schuldig aan, want ja, een leuke, beetje geposeerde foto waarop het allemaal heel leuk en gezellig is (of lijkt) deel ook ik maar al te graag. Een leuke wandeling of samen gezellig aan tafel eten, 2 lachende kindjes, wat wil je nog meer. Ik sla de achterliggende, of de details voorafgaand aan dat plaatje dan ook maar al te graag over. Wie zit er ook te wachten op een filmpje van de driftbui van mijn zoon, een mooi neergezette foto van de spuitluier van mijn dochter of mijn rood aangelopen hoofd na zo’n ‘relaxte’ vrije dag. Nee, ik geniet zelf van mooie foto’s, even leuk lachen, filtertje erover en hoppa, delen maar.
Maar goed terug naar de loedermoeder, ik ben zonder dollen echt geen perfect mommy.
Ik hou zielsveel van mijn 2 kleintjes, en zou ze voor geen goud willen missen. Maar ik vind het hebben van kinderen en het moeder zijn ook met regelmaat niet leuk en soms ook enorm zwaar. Ik mis de tijd voor mezelf, de tijd voor onszelf. Dus ja, ik ben volgens de omschrijving een echte loedermoeder, en bij deze, ik beken

• Op zaterdag en zondag liggen wij lang(er) in bed, waar het in de kinderloze tijd tot in de zeer late ochtend of zelfs middag was is het inmiddels wel vervroegd, maar in het weekend starten we easy peasy.
• Mijn zoon is met periodes tv verslaafd, bij goed weer altijd buiten, maar verder vaak addicted aan de beeldbuis en touchscreen en eerlijk, soms is het best makkelijk. Even een momentje voor mezelf of zonder zeurende kleuter en huilende baby koken.
• Onze kinderen gaan logeren bij opa en oma, en zelfs met enige regelmaat. Papa en mama hebben een sociaal leven naast de kinderen en ik ben er met recht van overtuigd dat ik een leukere mama ben en blijf als ik soms even geen mama hoef te zijn.
• Mijn huis is absoluut niet spic en span, ik heb om de week een huishoudelijk hulp, ik probeer het zelf bij te houden maar ben echt geen poetswonder, ik spendeer die tijd liever aan de kinderen.
• Na een gezellig avondje bij vrienden en familie nemen we de bedtijd niet zo nauw vanaf vrijdagavond. Met het schaamrood op de kaken lopen we na een paar glazen wijn ook wel eens na 22.00 over straat.

En zo zijn er vast nog honderden dingen die niet helemaal in het picture perfect plaatje passen, maar het past bij ons, het is ons perfecte plaatje. Soms denk ik dat het niet goed doe of anders moet gaan aanpakken, maar voor wat en voor wie? Omdat mensen het zouden afkeuren?? Zou iedereen dat gevoel niet soms wel eens hebben. Zouden mensen mijn opvoeding of mijn keuzes afkeuren? Zeker, ongetwijfeld. Keur ik andersmans keuzes of opvoeding altijd goed? Nee ook niet.
Kortom, laat mij maar lekker aanloedermoederen.