De dag van prematuren
Wereld prematurendag. Een dag om even extra stil te staan bij de kindjes die te vroeg zijn geboren.
Op zo'n dag denk ik automatisch ook aan mijn eigen te vroeg geboren kindjes. De oudste werd geboren met 35+5 weken en de jongste wilde al na 32 weken geboren worden, wat we gelukkig met weeën remmers en volledige bedrust konden rekken tot 36+5 weken.
Dat je na je bevalling heerlijk bij kunt komen met je man en kindje dicht bij je is niet altijd, dat weet ik uit eigen ervaring. De oudste werd zo onverwachts geboren en ook de bevalling zelf was snel; binnen 4 uur na de eerste wee lag ze op m'n borst. Net zo groot als baby born (45cm) en 2230 gram. En binnen een kwartier was ze weg... En m'n man ook. Lig je daar, helemaal alleen. Ze moest zo snel mogelijk naar de couveuse afdeling, werd er gezegd. Eigenlijk had ze gelijk gemoeten, maar omdat ik perse wilde dat ze bij me kwam om borstvoeding te proberen (waar trouwens gelijk op werd gezegd dat ze dit toch niet zou doen) mocht ze dan nog even blijven. De kinderarts vroeg zich af waar al die haast voor was, omdat ze het zo goed deed en helemaal niet in een couveuse hoefde. Wel op de kinderafdeling.
Ik heb me eerlijk gezegd die nacht nog nooit zo alleen gevoeld. Geen getrappel in m'n buik en alleen in een zkh kamer en m'n kind op een andere afdeling. echt verschrikkelijk. Heb 10 dagen in het ziekenhuis gelegen en daarna mocht ze gelukkig mee naar huis. Waar het hartstikke goed ging. Ik heb nu een meisje van 3,5 jaar rond rennen die het super doet!
Haar zusje was gelukkig een week later geboren, waardoor ze bij me op de kamer mocht blijven en na 2 dagen mochten we gelukkig naar huis. Aan die kraamtijd heb ik dus gelukkig betere herinneringen.
Op zo'n dag als vandaag komt dat toch altijd even terug en zeker ook de pijn die ik voelde dat ik mijn kind niet bij me mocht houden en niet altijd mocht knuffelen wanneer ik dat wilde. Toch weet ik ook zeker dat ik helemaal niet zo te klagen heb, want er zijn ook meer dan genoeg kindjes die nog eerder worden geboren.
Mooi zo'n dag. Even stil staan bij het idee dat het niet altijd allemaal vanzelfsprekend is dat je je kindje bij je mag houden en dat het altijd maar goed gaat.
liezzle
Vervelend dat jij ook geen leuke kraamtijd hebt gehad.. Ik heb t nu redelijk achter me gelaten, maar soms komt t zeker nog wel terug en heb ik net er gewoon moeilijk mee. Maar weet je, dat mag en het slijt (hopelijk) vanzelf nog verder weg. Voor nu gewoon genieten met volle teugen van onze kindjes :-)
liezzle
Goed te lezen dat het met jouw dochter ook goed gaat! En blij dat ik niet de enige ben die me zo eenzaam heeft gevoeld. Heel eerlijk gezegd denk ik dat ze daar nog wel eens van kunnen leren in het zkh..
MummySuze
Hallo hallo- wat fijn dat het nu goed gaat! Ik ken het- de kraamtijd die ijstijd lijkt en dat gevoel van alleen zijn (ik om andere redenen want mijn baby was niet te vroeg). How to deal with it?
peetje80
ik denk met je mee. Dat gevoel van alleen zijn deel ik volledig met je. Toevallig nog geschreven in mijn blog van gisteren. Gelukkig gaat het goed met je kindjes. Zoals je kunt lezen is mijn dochter iets eerder geboren maar nogmaals het moment van alleen zijn is het ergste wat je kan voelen groetjes peetje80