7 jaar geleden
De boze stiefmoeder..
Ik voel me net een boze stiefmoeder, want wat ik ook doe: soms lijkt het net of ik alleen maar 'leuk' ben als ik een cadeautje bij me heb.
Toen ik mijn vriend leerde kennen, heeft het mij veel moeite gekost om onze relatie op te starten. Of eigenlijk heeft het mijn vriend veel moeite gekost om mij op een date te krijgen. ;-)
Mijn vriend heeft namelijk een zoon uit een eerdere relatie. Daarbij schelen we ook nog 9 jaar van elkaar en wist ik niet zeker of ik wel toe was aan een bonuszoon. Uiteindelijk heb ik het allemaal een kans gegeven, maar 4 jaar verder en een zoontje erbij brengt mij nog regelmatig in twijfel.
Ik ben best streng, vind ik zelf dan. Maar voor beide kinderen gelden dezelfde regels en consequenties. Dat is ook wel zo eerlijk. Mijn bonuszoon weet dat altijd goed te verdraaien omdat hij weet dat papa het graag gezellig wil hebben omdat hij maar een weekend in de 14 dagen bij ons is. Als ik wel de consequenties naleef wanneer mijn vriend de jongeman op de regels wijst, dan is het bonje in huis. En met bonje bedoel ik: geschreeuw vanuit mijn vriend, knallende deuren en vaak stormt die t huis uit. Dat zien de kinderen dus ook en die maken daar flink gebruik van.
Elke keer in zo'n situatie voel ik mij de boze stiefmoeder. Ik hou er niet van om het zo te noemen, maar het omschrijft mijn gevoel perfect. Als ik met mijn bonuszoon samen op pad ben is er nooit een wolkje aan de lucht, tot papa erbij is. We staan nu erg regelmatig lijnrecht tegenover elkaar. Ik hou er niet van om in het bijzijn van kinderen ruzie te maken, dus ik verzoek altijd vriendelijk om even te wachten tot de kinderen naar bed zijn zodat we er fatsoenlijk over kunnen praten. Dan is de emotie er ook een beetje vanaf, wat de helft scheelt. Ondanks dat we afspreken dat we elkaar niet afvallen in het bijzijn van de kinderen doet hij dat zo ongeveer elk weekend dat zijn jongeman hier is.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er echt enorm moe van word. Het vreet aan me en dat kost me te veel energie. Een goed gesprek lukt nooit want dan ben ik eigenlijk altijd aan het woord omdat ik geen reactie krijg.
Zijn hier meer 'stiefmoeders' op Mamaplaats? Hoe gaat dat bij jullie thuis?
LittleStar
Hier ook bonusmoeder van een meisje van 7. Als ik ergens 'nee' opzeg dan is het bij mijn man ook gewoon 'nee'. Soms gebeurd het dat we van elkaar niet doorhebben dat de ander 'nee' heeft gezegd, dan geven wij het op een normale manier aan. Wij hebben gewoon regels die bij ons gelden voor haar, maar die gelden ook voor ons gezamenlijke dochter. Ook praten wij regelmatig wat wij wel/niet toelaten. Gelukkig gaat het contact met de moeder 'goed' ook al zijn daar andere regels.
mamarojelo
Ook ik ben een stiefmoeder, zo een die inderdaad alle kinderen gelijk wilt behandelen. Maar omdat ik dus 1 x heb gezegd dat ze moest ophouden met zeuren over het eten wilt ze niet meer komen en haar moeder steunt haar daarin. M'n vriend is er kapot van en met een kleine onderweg is dit een erg vervelende situatie. Dochter reageert niet op appjes van vader, moeder wilt maar dat mijn vriend alleen met haar afspreekt en uit eten gaat en op vakantie etc. Ik heb het geprobeerd om begrip voor de situatie op te brengen maar inmiddels is dat er niet meer, alles moet om haar draaien en mijn vriend moet zijn huis aanhouden van die moeder want haar dochter gaat geen kamer delen(ze komt al een jaar niet meer slapen). Voorlopig kan hij dus nog niet bij mij komen wonen maar ik ga wel over 2 maanden bevallen. Sommige moeders en kinderen kunnen dus echt te veel eisen.
Mamavan2lieverds
Hey! Heel herkenbaar. Niet in deze mate maar zelf ook wel streng maar vooral gewoon consequent. Manlief ook wel maar vindt t moeilijker omdat zn dochter er maar eens in de 14 dagen is (co ouderschap kan helaas niet door afstand met de mama en zijn werk). Ik heb er zelf voor gekozen maar zeg tegen vriendinnen eerlijk dat t echt pittig is. Zelfs ondanks dat ik goede band heb en van haar houdt. Het is en blijft lastig. Hoe je er ook bij hoort. Je bent toch niet echt verbonden door onvoorwaardelijke liefde. Blijft zoeken indd. En samen gaat t prima maar met papa erbij weten ze precies hoe ze t spelen moeten. Maar ik vraag me dan af; is dat in "gewone" gezinnen niet ook grwoon zo?