De bevalling.. Zoon of Dochter?

Het leek erop net als of alles toch nog op zijn plaats viel. 

Op de bevalling had ik mij niet goed kunnen voorbereiden. Ik genoot wel van mijn zwangerschap, maar er waren teveel nare dingen om mij heen gebeurd. 

Enkele dagen voor de bevalling besloot ik nog een laatste voorbereiding te treffen dit is meer voor als de baby al is geboren. Ik moest namelijk voor een ritueel wat rook opvangen. Door alle hectiek had ik het waxine lichtje niet goed verkoeld en werd de vlam zo groot dat er brand ontstond. Ik lag beneden op de bank te slapen toen ik wakker werd van een gek geluid. Het geluid was zo storend dat ik toch besloot even te kijken en rennend de trap op besefte ik dat ik mijn waxine lichtje helemaal was vergeten. Ik zag volop rook en toen ik dichterbij kwam zag ik zelfs vuur. Het was een klein brandje dus ik besloot snel water eroverheen te gooien. Op dat moment keek ik naar beneden en zag ik 2 buurvrouwen staan. Ze riepen of er brand was en ik zei ja. Ik moest meteen naar beneden en ik was zo geschrokken dat ik snel de trap af rende en uit gleed.. Ik viel met mijn billen op de trap. Mijn buurvrouw hoorde ik nog roepen, GAAT HET? BEN JE GEVALLEN? Ik stond weer snel op en rende naar beneden. Zij vingen me op en belde de brandweer. We hadden veel roetschade in de kamer en in de hele woning was er roet gaan liggen. Met grote spoed werd alles gereinigd want de baby kon ieder moment komen. Ik was enorm geschrokken, maar gelukkig was het allemaal goed afgelopen en daar haalde ik mijn troost uit. De baby besloot nog even lekker binnen te blijven.

Ik was een paar dagen te laat en de betreffende dag zouden we naar de verloskunde gaan om te bekijken hoe we de bevalling eventueel kunnen opwekken, maar in de nacht voelde ik een gekke pijn. En hoe cliché het ook is. Als je de weeën voelt dan weet je inderdaad zeker dat het weeën zijn. Het kwam steeds regelmatiger terug en mijn man sliep nog naast mij. In de ochtend belde ik de verloskunde en besloot daarna toch maar even mijn man wakker te maken. Hij stond meteen op en begon het huis op te ruimen en te stofzuigen. Ik focuste mezelf op mijn pijn en deze werd steeds heftiger. De verloskunde kwam langs en dacht dat het nog wel eens best snel zou kunnen gaan dus onze ouders werden opgetrommeld met onze broers/zussen. Zodra ik naar het ziekenhuis zou gaan zouden hun ook vertrekken zodat ze al heel snel de baby konden zien. 

Voor de bevalling wist ik niet goed wat voor betrokkenheid ik zou wensen van mijn moeder. Ze is heel lief, maar ik wist dat ik op dat moment niet voor haar zou kunnen zorgen en ik wou haar niet kwetsen. Dit had ik haar uitgelegd en ze begreep het. Op dat moment besloot ik dat ze in en uit de bevalkamer mocht lopen. Ik had er geen moeite mee. We waren inmiddels hechter als ooit door alles wat we de afgelopen maanden hadden meegemaakt. Op een bepaald moment ging ze mij aaien om te troosten en toen snauwde ik haar wel af, maar al snel bood ik mijn excuses aan en vroeg of ze me niet wou aanraken. Vlak voor het persen vroeg de gynocoloog of ik haar bij de geboorte wilde hebben, maar toen vroeg ik haar toch of ze de kamer kon verlaten. Dit moment wilde ik graag samen met mijn man meemaken. Hij wilde heel graag de baby opvangen en omdat ik niet medisch was kon dit gelukkig ook. Het moment was ontzettend speciaal, want we wisten ook niet of het een meisje of jongen was. We kregen een prachtige en gezonde dochter.