De angst die ik heb door mijn vorige zwangerschap

In mijn vorige blog is te lezen dat we een postieve test in handen hebben gehad! Super blij zijn wij maar ondertussen vind ik het ook doodeng! Ze zeggen elke zwangerschap is anders, maar of dat bij mij ook zal zijn? "Ik heb altijd pech" denk ik dan..

Mijn vorige zwangerschap was niet zoals ik gehoopt had. Met 10+6 weken kreeg ik een bloeding. Zes dagen later weer, en ben toen overgedragen aan het ziekenhuis waar ik extra controles kreeg. De bloedingen zijn de hele zwangerschap aanwezig geweest, soms kort op elkaar en soms een poosje er tussen in. Wel was het zo dat we bij elke (heldere)bloeding naar het ziekenhuis moesten en wat was die rit naar het ziekenhuis dan spannend.. Elke keer weer de vraag of alles goed is met de kleine, klopt het hartje nog? Vaak was het zo dat we 's avonds laat naar het ziekenhuis moesten, 's nachts weer thuis kwamen en elke ochtend om 7 uur stond ik weer klaar voor de kindjes. Ik ben namelijk Gastouder en kan dus niet even een dagje vrij nemen bij de baas, want je bent zzper. Dat was echt wel zwaar, om altijd door te gaan en je hebt toch wel stress want je weet nooit of en wanneer je een bloeding gaat krijgen. 

Ook had ik onverklaarbare pijn rechts onder in de buik. Ik ben ook met 19 weken een paar dagen opgenomen geweest, een week voor we gingen trouwen. Wat een hel, 6x infuus prikken door 3 personen en ondertussen viel ik ook nog flauw.  Weer spannend allemaal dus. Helaas wisten ze niet hoe het kwam dat ik zo veel bloedingen had, en de pijn in mijn buik rechts onder konden ze ook niet verklaren. 

Natuurlijk kreeg ik nog een ontsteking in mijn SI gewricht en ook kreeg ik later in de zwangerschap rare 'aanvallen'. Benauwd, niet op benen kunnen staan, gevoel dat ik flauw ging vallen. Tijdens een controle vertelde ik dit. Na de echo kreeg ik het en kreeg ik gelijk verder onderzoek. Ik moest blijven met zwangerschapsvergiftiging en ben 2 dagen later ingeleid met 35+5 weken. Fijn, 2 dagen na het begin van mijn verlof.. Gelukkig hadden we in de kerstvakantie (dit is eind januari) de babykamer klaar gemaakt. 

's Ochtends een pilletje gekregen voor het inleiden en alles kwam goed opgang waardoor ik niet alle 3 de pilletjes nodig had. Pas half 10 's avonds, toen ik al op de verloskamer lag, begon ik wat weeen te voelen. Ze zeiden daarvoor al een paar keer dat ik er zo rustig bij lag terwijl op de monitor te zien was dat ik echt wel aardige weeen had. Uiteindelijk begon ik ze goed te voelen en kreeg ik rond 22 uur een pompje voor de pijn. 

Om 23.59 is onze kleine man geboren! Hij woog 2295  en was 49 cm lang. Helaas moest uiteindelijk wel 2 weken op neonatologie blijven. Ik mocht een dag later naar huis, maar wat bizar om thuis te zijn, zonder buik, zonder kind! 

Ik kreeg 3 uur per dag moederhulp, echt zo bizar.. Ik had toch uitgekeken naar mijn kraamweek.. Mijn man ging die week dat ik hulp had nog werken en had daarna 2 weken vrij. Ik moest dus ook echt wachten tot hij thuis kwam of iemand anders mij naar het ziekenhuis kon brengen naar de kleine. Ik was echt nog zo zwak, kon niet eens rechtuit lopen, duizelig had nog flink ijzer te kort en bloeddruk was nog niet goed. 

Er was een dag dat we kwamen, lag er een ander kindje op de plek van onze kleine man! We schrokken en keken waar hij was. Bleek hij geelzucht te hebben en lag hij in een couveuse onder een lamp met een soort brilletje voor zijn ogen. We schrokken ons kapot! Echt heel slecht dat dat niet gecommuniceerd was. Normaal deden ze dat wel en wisten niet wat er is was gegaan. 

Ik heb 10 dagen borstvoeding gegeven, had ontzettend veel stuwing en na 3 ontstekingen heb ik het helaas opgegeven, ik kon het niet meer aan. Erg jammer want ik had echt heel veel productie. Gelukkig heb ik het hem wel de eerste 10 dagen kunnen geven, een goede start voor hem. 

Al met al is alles goed gegaan, gelukkig! Maar het heeft er echt wel ingehakt. Een paar maanden na zijn geboorte kreeg ik eigenlijk de klap pas, ik ben tijdens de zwangerschap altijd doorgegaan, en heb toen een half jaar niet gewerkt. Even relaxen, alles een plaatsje geven en eindelijk genieten! 

En nu, nu ben ik dus weer zwanger, en inmiddels weet ik al een beetje wat me te wachten staat - helaas . Dit was een terugblik op mijn vorige zwangerschap, in mijn volgende blog volgt het vervolg op mijn vorige blog.